kookpotgevoel van gevoel

Vol zijn?

Zelfs wanneer je geen keuzes maakt zit de waarheid er tussen.....

Hej soullove

Ik herken dat wel wat je beschrijft ''kookpotgevoel'' zoals jij het noemt
Wat doe je meestal als je dit gevoel hebt? Uit je je dan door middel van iets?

Ik heb ook jaren lang last gehad van het voelen wat andere mensen voelen, hoe andere mensen zijn, waar ze mee zitten, wat ze moeten doen om zich beter te voelen..negatieve en positieve energie van hun voelen...en dit dan ook erg vaak ''overnemen'' Hierdoor raakte ik zelf helemaal de weg kwijt in mijn gevoels leven. Ik kon het niet meer onderscheiden..ik voelde me bijv ook erg ''verdrietig'' omdat ik dit gevoel ''onbewust'' van een ander had overgenomen.
Er waren zelfs momenten dat ik moest huilen...maar dat het mijn tranen niet waren...Of ik was met een vriend en ik voelde zo goed wat hij voelde...al zijn problemen..dat ik ook mijn tranen nog maar net kon inhouden..

Heb je ''mijn verhaal'' gelezen?? dit heb ik gister hier op merudi gezet misschien dat je jezelf er ook in herkent en misschien is het voor jou ook interessant om het boek Hoogsensitiviteit als kracht te lezen van Carolina bont.
Ik heb hierdoor veel beter kunnen leren om deze gevoelens te kunnen plaatsen van wie wat is en waar het vandaan komt om zo ''het kookpotgevoel'' voor te zijn.

Groetjes aNNe

lieve Anne,

Meestal als ik dit gevoel heb ga ik wandelen,of als ik er erg moe van ben slaap ik.
Waar ik vooral veel verdriet van had,heb is dat er verwacht word dat ik alles begrijp en gedwongen word alles maar te accepteren.
En ga je dan naar eigen gevoel,dan krijg je al het tegengevoel er weer in.aktie geeft nu eenmaal reaktie.
Wat je schrijft over tranen die niet van jezelf zijn,dat is heel herkenbaar.maar ik herken het snelller.
Het oeilijkste vind ik meestal niet die buiten de deur,maar de thuis sferen.
Ik ben er zo langzaam aan van overtuigd dat ik t beste alleen wonen kon,of met mijn katten
of met iemand die bij zichzelf weet te blijven.
want anders mond het uit in misbruik.emotioneel misbruik en energie misbruik.

ja ik heb je verhaal gelezen Anne,je hebt het beslist niet eenvoudig gehad uit de strudel van verwarring.
Ik voel dat je sterk bent,mooi.


dikke knuf soullove

Hej soullove

je zegt'''Wat je schrijft over tranen die niet van jezelf zijn,dat is heel herkenbaar.maar ik herken het snelller.'''
Hoe herken je dit sneller?? ben benieuwd

Het is inderdaad soms lastig dat ervan je verwacht word om net zo te zijn als ''de rest'' in deze wereld. Dat je alles maar begrijpt en alles zo moet accepteren zoals ''de meeste'' mensen het vinden.
Je gevoel zegt hier duidelijk andere dingen over bij mij dan en denk bij jou ook anders zou je het niet moeilijk vinden.
Het is daarom erg moeilijk om overeind te blijven in een wereld.. waar ''anders'' zijn niet kan bestaan niet word geaccepteerd. Maar het is onlogisch om te denken dat je net zoals ''de meeste'' moet zijn..je zal jezelf daardoor erg te kort doen en dat is niet de bedoeling. Maar dat begrijp jij ook wel zo te lezen.

Ik hoop dat je me verhaal herkende..
Maar je weet nu niet hoe je ermee moet omgaan?? Met de gevoelens die je hebt..kookpot gevoel??

Groetjes liefs anne

lieve Anne,

Er was een tijd dan huilde ik en wist pas in dat moment dat het niet mijn tranen waren,waarbij t eenmaal zelfs t verdriet van een psychologe was.en precies die keer heb ik dat begrepen dat t haar verdriet was,ook omdat ze me zelf zei dat ze me met mijn probleem niet helpen kon.
(ik had haar duidelijk gemaakt dat ik problemen met t voelen van anderen hun gevoel had.)
Sindsdien neem ik dat waar zonder de emotie erbij.
het heeft zich dus verandert.

Het kookpot gevoel ontstaat vanuit een voortdurende situatie waar ik op het moment in zit,en waar ik dus af en toe niet eerlijk tegen mezelf ben.dan krijg je zoals thomas hierboven ergens al schrijft een volle kop.

ik vind het een zeer gekomplicerde zaak om het met gevoel en emotie, mijn ,jou en al die lagen door elkaar te verwoorden.

ik weet niet hoe t bij jou is maar mijn gevoel reageert altijd meteen op wat er binnenkomt.er is geen denken en hup reaktie losgeschoten,en daar word ik dan nog weleens om veroordeeld.
ken jij dat ook?

dank je voor je openheid,liefs soullove

Hoi soullove,

Als je even niets meer wilt voelen van andere mensen hoef je alleen maar je zonnevlecht te sluiten.

Stel je in gedachten een bloem voor op je navel. Sluit in gedachten steeds weer een bloem blaadje, totdat ze allemaal gesloten zijn. Op dat moment is je zonnevlecht gesloten, en is wat je voelt alleen nog maar je eigen gevoel.

Succes!

hi Nims,

dank je voor de tip ,ik zal t uittesten.

liefs soullove

Hej soullove

''''ik weet niet hoe t bij jou is maar mijn gevoel reageert altijd meteen op wat er binnenkomt.er is geen denken en hup reaktie losgeschoten,en daar word ik dan nog weleens om veroordeeld.
ken jij dat ook?'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

Ja ik herken dit ook wel. Bedoel je met reactie losgeschoten dat je dan iets zegt wat je eigenlijk niet wilde zegen?? Kan je misschien een voorbeeld geven?

Ik zelf heb ook een voorbeeld...
Omdat ik zoveel voel ,weet ik wat die gene dan voelt enzo dit is erg sterk aanwezig en het kan me soms helemaal in de war maken (vroeger meer dan nu) soms kan het dan zo ver komen dat er een soort van paniek onstaat in mezelf. Door al die gevoelens te weten en te voelen van die ander en van jezelf.
Hierdoor is het wel eens gekomen dat ik soms ineens tranen moest laten..maar dan was dat in situaties waar je eigenlijk geen tranen moet laten (als je ruzie hebt met iemand) en hierdoor word je dan afgerekend als zwak...persoon of als wanhopig

Groetjes anne

Ik herken het zeker.
Ik heb het vooral als het druk is en de kleintjes (en soms man) van alles tegelijk willen en hun ongeduldig zijn.

Dan voel ik hun ongeduld en mezelf bruisen van binnen en moet het ook echt rustig worden (of ik loop weg) anders barst ik. Dan heb ik geen geduld meer om dingen af te ronden ga alles door elkaar doen, gooi alles om, laat dingen vallen.

Maar soms is het ook wel prettig, soms moet je dingen even laten 'barsten'. Sluimerboosheid dat zich langzaam opstapelt. Dat gebeurd hier in huis regelmatig met erg drukke weken (zoals deze week, nu er 3 vd 4 meiden ziek zijn en we overuren draaien haha) aan het eind van de rit is iedereen doodop, geirriteerd en licht ontvlambaar. Daar maken we ook gebruik van, ik krijg acuut 'werkdrift'. dwz dat ik moet werken om te mediteren. Grote klussen die de laatste tijd dan zijn blijven liggen worden met een hoop positieve-boosheid aangepakt. (nu 'werk-mediteer' ik elke avond en denk dan na over de volgende dag, wat ik moet doen, wat er beter kan enz dat word dezelfde avond nog besproken en gepland. EN de volgende dag uitgevoerd ) maar dat is nu even wat minder. Dus ik verwacht binnekort weer een explosie.

Wat ik wel moeilijk vind is dat ik me voor mijn man niet kan afsluiten, zijn dingen voel ik waar die ook is. Soms heel handig vlak voor ie boos word oid kan ik hem even bellen, maar soms ook verschrikkelijk moeilijk. De trouwdag van zijn broertje (heel lang verhaal)daar waren de meiden en ik niet bij, Lion wel. Maar het was voor hem erg emotioneel beladen en ongemakkelijk. Ik ben de hele dag aan het huilen geweest. Toen ie thuis kwam hoefde ik niet eens te weten wat er allemaal gebeurde en op welk tijdstip er iets gebeurde, ik had het al gevoeld. Ik was echt gesloopt aan het eind van de dag.

En dat word dan weer niet goed begrepen. Dat is vaak heel vervelend. Dat mensen niet begrijpen dat voelen en ervaren ook veel energie kost, van een HSP niet alleen van zichzelf, maar ook nog de dingen van anderen. Dat sommige dingen echt vermoeiend zijn ook al zijn ze niet fysiek inspannend. Een kringgesprek, een verhaal aanhoren enz. Als daar wat meer begrip voor zou zijn, zou dat al een hele verlichting zijn voor veel HSP'ers

Als ik zo,n gevoel heb,dan maar even naar Merudi
meestal ben ik na een half uurtje weer wat lichter.

Hoe is het nu met het kookpotgvoel(mooi bedacht)Evelyn?

hi,

Sorry voor de late reaktie ,mijn internet heeft 1 week platgelegen.(ik niet gelukkig)
Anne en Evelyn ,het gaat goed met me,het kookpotgevoel duurt meest ook maar een dagje of in tijden dat er veel aan de hand is.
Ik was zaterdag op een familieopstelling en er werd me iets duidelijk.
De mensen die daar opgesteld worden leven de gevoelens die in de eigenlijke persoon leven waar t om gaat.
bijv ik ben de moeder van iemand en reageer precies als die moeder.
kent een van jullie die familieopstellingen?

liefs soullove

???????? nee dus

Uh nee...

Maar misschien herken je iets in het boek
onze ouders als levensles
(schrijver moet ik nog opzoeken)

Ik herken daar wel veel in.

Maar over het kookpotje..

Hier is afgelopen vrijdag de bom gebarsten.
Ik begreep mn mannetje helemaal niet meer, de snerende opmerkingen, het luchtig voordoen van belangrijke (eervolle) zaken, ja bedoelen maar nee zeggen.

Hij bleef maar herhalen ' haat me maar' met de uiteindelijke bedoeling dat ik mijn spullen wel zou pakken en vertrekken.
*zo interpreteerde ik het*

Nou hij kon het krijgen ik heb hem gezegd dat ik dan (afgelopen maandag) een uitkering aan ging vragen en bij hem wegging.

Hij knakte, huilde als een klein kind, werd ontzettend gefrustreerd begon te gooien en toen.... sneuvelde ons voorraam.

Ik heb hem nog even laten 'lijden'...
Voor ik hem heel duidelijk heb gemaakt dat ik zijn mindgames helemaal zat ben, ik ook respect verdien en hij naar mij moet luisteren, ik ook niet op volle 100% functioneer en dat hij daar begrip voor moet hebben. Ik ben geen voetveeg van niemand niet en zeker niet van hem, waar ik op gelijk niveau in een relatie sta.

Het belletje is gaan rinkelen, hij doet super zijn best en ik dus ook, het gaat nog niet helemaal zonder slag of stoot, we moeten heel veel praten en niet alleen over alledaagse beslommeringen maar ook over ons leven dat we voor elkaar hadden en alles wat er na die tijd gebeurd is..

Ik had gleijk, er zat een kookpunt aan te komen, we hebben er van geleerd en zijn nu heel hard aan het werk om kookpunten te voorkomen door duidelijke afspraken te maken, open en eerlijk te zijn.

Weer gegroeid...
wij samen deze keer
Maar de lucht is weer zuiver blauw met af en toe een miniwolkje dat meteen opgehelderd word voor het een stapelwolk word.

wanneer de druk op de ketel te hoog wordt sneuvelt er soms iets... denk dat het helpt om achteraf die momenten te relativeren.

@ Soullove: familieopstellingen (Bert Hellinger) zijn inderdaad iets bijzonders. Ik vind het een boeiend therapeutisch werkmiddel omdat er een transpersoonlijke dimensie aan is en het vaak veel in beweging zet bij de leden van 'het systeem'.