Wil iemand mijn foto lezen?

Hoi Sarah,

Ik zal je foto even lezen. Ik hoor graag wat er wel / niet klopt aan mijn lezing.

Je bent niet veeleisend van je omgeving en verwacht ook niet veel van andere mensen. Je laat iedereen in hun waarde en bemoeit je niet zoveel met andere mensen.

Je bent een erg gesloten persoon, die weinig zegt en weinig van zichzelf laat zien. Ik vroeg me af, hoe goed jij jezelf eigenlijk kent, en alles doet om jezelf uit te dagen om te ontwikkelen.

Je hebt een liefdevolle persoonlijkheid die geen moeite heeft om liefde te voelen voor anderen.

Ik zie ergens een beetje jaloezie in jou, en dan is het vooral om dingen waarvan je denkt dat je ze niet kunt, maar anderen wel kunnen. Toch vraag ik me af, of je ze wel eens geprobeerd hebt, en of je echt weet of je ze niet kunt, of dat je dat door je onzekerheid alleen maar denkt over jezelf.

Ik zie ook angst in je ogen voor het onbekende. Je hebt misschien het idee dat je meer moet doen, en ook op het paranormale vlak, maar dat je het echt heel erg eng vindt, omdat het compleet onbekend voor je is. Enige wat ik je kan zeggen is dat het een stuk normaler is, dan wat je op dit moment vermoedt, en dat je er zeker niet bang voor hoeft te zijn zolang je maar volledig bij jezelf blijft.

Goed dit was mijn lezing. Ik hoor heel graag wat er wel / niet klopt.

Groetjes Julien.

Sarah,
Ik wil je foto ook wel lezen, ik wil wel graag weten wat klopt enzo

Sarah...een meisje dat heel intilligent is, maar niet word geacepteerd in de wereld. Gezien word als ''anders dan anderen''. Terwijl je zo graag wel ''erbij'' zou willen horen. Wat je ook doet niks of weinig is goed. Het vreet aan je, het maakt je stuk van binnen, kapot...verdriet.

Verdriet wat zich om zet in een soort van ''haat''. Haat voor iedereen en alles wat jou niet kan en wil begrijpen.
Je zo anders dan anderen voelen...slimmer. In jezelf gekeerd omdat dat je enige bescherming is tegen alles en iedereen.
Woorden die je tegen jezelf zegt...om jezelf ''harder'' te maken tegen de wereld om je heen.

De kracht die uit je ogen straalt...een hele sterke kracht..maar die niet heel erg goed is...een kracht die is voortgekomen uit ''haat''
Je wilt niks over entiteiten weten...maar sarah pas goed op voor deze kracht die je bij je hebt, want entiteiten willen graag van deze gebruik maken...als ze dat niet al doen.
Meer zal ik er niet over zegen omdat je het zelf niet wilt.

Sarah...maak jezelf niet kapot.
Je kan ook een heel mooi iemand zijn die zich goed voelt..en hoort in deze wereld.
Als je het zelf niet kan..zoek dan iemand in je omgeving waar je mee kan praten over wat je voelt en vind. Als je niemand hebt kan je ook profesionele hulp zoeken. Maar alleen als je het wilt natuurlijk.

Heel veel liefs,
groetjes aNNe

Wouw, ik weet even niet wat ik moet schrijven...

Ik begin maar even bij nims:
Ik vindt zelf dat ik inderdaad niet erg veel eisend ben voor mijn omgeving, maar wel voor mijn moeder, die ken je waarschijnlijk wel, dat is Sarina. Daarintegen werwacht ik juist wel veel van mensen, ik verwacht dat ze dingen zeggen, voelen en doen die ze eigenlijk niet kunnen. In de realiteit kan wat ik me heb voorgesteld dus mooi tegenvallen. Ik bemoei me voor mijn gevoel veel te veel met andere personen, ik probeer ze te veranderen, iets wat ik eigenlijk niet moet doen, maar toch doe omdat ik ook zo graag begrepen wil worden. Ik heb wel respect voor andere en vooral oudere mensen, mischien dat dat wel klopt bij het 'in hun waarden laten'. Ik ben op school inderdaad erg gesloten, ik durf nooit contact te maken, omdat ik dingen zeg waar anderen altijd raar op reageren. Ik ben mezelf niet op school. Grappig is dat ik mezelf inderdaad veel te weinig uitdaag, maar daar ben ik me ook van bewust. Dat van de jaloezie is gewoon eng, daar herken ik mezelf zó in, ik moet niet na een keer zeggen dat ik het niet kan, maar het is zo'n makkelijk excuus om jezelf zielig te vinden. Ik ben inderdaad ontzettend bang voor het onbekende, ik lig er 's avonds wel eens over na te denken en dan word ik echt bang dat er iets in mijn kamer zit, ofdat ik iets zie of voel. Overdag heb ik er geen last van, maar zo gouw het nacht is word ik al bang om de trap op te lopen, ik krijg dan een onbehagelijk gevoel, alsof ik moet vluchten en iemand (iets) mij zo kan grijpen en dood maken, aleen in mijn bed en bij andere mensen voel ik me dan veilig. Ik ben ook erg bang voor entiteiten. Ik heb ze gehad. Ze vertelden me dat ik dingen moest doen en als ik dat niet deed zou er iets gebeuren, mijn moeder zij dat ik het moest negeren en dat deed ik ook, maar ze werden boos en ze zijden dat mijn cavia dood ging als ik niet deed wat ze zeggen, ik negeerde het nog steeds. Toen ging mijn Cavia dood.

En nu Anne:
Lieve help, je hebt mij zojuist helemaal neergezet zoals ik ben. Ik sta echt versteld. Ik ga zeker wat doen met het stukje over de haat. Het gekke is, dat ik een paar dagen geleden tegen mijn moeder zij dat ik haat voelde, ze vroeg waarom, ik zij dat ik het niet kon benoemen, toen werd ze geïriteerd, ze vond dat ik raar deed en dat ik moest ophouden. Ik voel die haat echt, het is echt een rot gevoel. Ik zou het bijna Lusteloosheid noemen. Bijna nergens zin meer in hebben, en als ik ergens wél zin in hebt, wordt ik misselijk als ik denk dat ik eraan vast zit en dan doe ik het dus maar niet. Ik voel me de laatste tijd ook heel 'vol'. Ik heb geen trek meer, wel honger maar geen trek, na elke hap die ik eet heb ik het gevoel dat ik vol zit, alsof het er allemaal weer uit moet. En 's avonds, als ik aleen in bed lig, dan ga ik eten, allemaal zoet, zoet en nog eens zoet. Dan zit ik zo vol, dat ik de volgende morgen geen trek meer in mijn ontbijt heb. Ik eet het dan wel op hoor. Verder praatte ik veel met mijn moeder, maar omdat ze het nu erg druk heeft met haar werk, en ik ook eerder weg ga en later thuiskom, is dat een stuk minder geworden.

Allebij echt heel erg bedankt voor julie treffende lezing,
Groetjes en veel geluk, Sarah

Hej sarah...

Dat je bij jezelf de haat voelde en het tegen je moeder zei en zei het raar vond ik denk dat dat komt...omdat jij het niet precies kon verwoorden hoe het voor jou voelde/ wat het betekend.

Ik vind het wel goed van je dat je dat tegen je moeder vertelt..volgens mij praat je wel veel met je moeder over hoe je je voelt enzo dat is erg goed..ga daar mee door als ze jou kan begrijpen;) Je vind het nu alleen vervelend dat ze minder tijd voor je heeft.

Ik wil alleen wel graag weten waarom je niks over entiteiten wilt weten? Ben je er bang voor..heb je dingen meegemaakt of iets?

groetjes aNNe

Hoi aNNe,

Ik ben bang voor entiteiten én ik heb dingen meegemaakt met entiteiten. Wat ik hier boven al zei over mijn cavia, ging over entiteiten, mijn moeder heeft ze daarna wel weggestuurd. Ik heb nu geleerd om als ik me niet veilig voel ik mezelf in een eitje moet zetten. Dat helpt wel om rustiger te worden. Als je echt wil mag je wel iets over entiteiten vertellen hoor, maar bij voorkeur niet (dan lig ik er vanacht wakker van en dan word ik er bang voor, snap je..?). Ik zal vanavond aan mijn moeder vragen of ze iets meer over entiteiten wil vertellen, mischien word ik er dan minder bang voor.

Groetjes Sarah

Ja sarah dat klinkt heftig.. het is niet mijn bedoeling om je bang te maken of wat dan ook..maar ik maak me wel zorgen om je omdat ik dingen voel. Kan je dit misschien ook tegen je moeder vertellen? Dat ik je foto heb gelezen en dat ik me zorgen om je maakt en dingen voel...ik vind het in ieder geval goed idee van je dat je aan je moeder gaat vragen of ze wat meer over entiteiten wilt vertelle, hoop dat je dan niet zo bang hoeft te zijn.

trouwens hoe oud is die foto? en hoe oud ben jezelf?
groetjes anne

Bedankt voor je reactie Sarah. Ik kan me goed voorstellen dat het erg lastig voor je is om een goede middenweg te vinden tussen wat je voelt, wat je wilt en wat je kunt. Het lijkt er erg op alsof je in een achtbaan zit, waar je geen controle hebt.

Wel wil ik nog iets zeggen over die entiteiten die zeiden dat je cavia dood ging. Het belangrijkste dat je moet weten is dat zij er echt niet voor gezorgd hebben dat je cavia is overleden. Wat zij hebben gedaan is een feit (dat je cavia dood ging) gebruikt in hun voordeel. Als zij het namelijk niet gezegd hadden, was je cavia ook dood gegaan. Het enige dat ze hebben gedaan is misbruik gemaakt van de situatie, om je daarmee in je macht te krijgen.

En daarmee eigenlijk de belangrijkste les: Entiteiten grijpen je, als je ervoor open staat. Het gouden eitje waar je over spreekt is dus de ideale manier om er geen last van te hebben. Je staat er namelijk niet meer voor open, en bent je heel bewust van wat je wel en niet wilt. Een entiteit zal je dan ook gewoon met rust laten.

Entiteiten zijn gewoon net mensen. Daar heb je ook gewoon goede en slechte tussen. Enige vraag die hiervoor geld: "Naar wie luister je?"

Dank je wel NiMS, voor je weize uitleg. Ik vroeg gisterenavond of ik veeleisend was, mijn moeder zei van niet, je had dus toch gelijk! We hebben gisteren gepraat met elkaar over heel veel dingen, ik voel me nu een stuk beter. Dan nu de entiteiten: nu ik er zo eens over na denk, hoef ik inderdaad niet bang voor entiteiten te zijn. Dat over die cavia had ik ook al min of meer van mijn moeder begrepen. Alleen was het toen erg eng. Ik was toen nog maar 7 of 8. Nu ben ik overigens 13, en daarmee beantwoord ik meteen de vraag van aNNe. Die foto is van een paar maanden geleden, die bril heb ik trouwens niet meer, ik heb nu lenzen.

Groetjes van Sarah

P.S. Ik luister naar de stem die niet gehoord wordt.

Graag gedaan Sarah, ben blij dat je met je moeder erover hebt kunnen praten. Gelukkig ben jij in de situatie dat je het niet verborgen hoeft te houden voor je ouders, terwijl dat voor sommige mensen die hier rondlopen helemaal niet geldt.

Ga dus vooral zo door, zoals je nu bezig bent!