gedicht tweelingziel liefde

Tweelingziel liefde


Lieve Tweelingziel,



Ooit begon onze reis samen,

zo innig, zo vanzelf jijmij, ikjou,

stromeloze liefde,

vanzelfsprekend geluk,

eenheid.


En eindelijk vind ik je weer,

verpakt in tere mensenmaskers,

geschonden, eenzaam, zonder vleugels,

Maar nog immer mooi,

Prachtig Wezen gezien door mijn zielenoog en hart.


Elke stap die je zet,

alles wat je voelt,

opent mijn diepste interesse

In liefde loop ik met je mee.


Ik open al mijn deuren,

voor jou die mij was maar nu niet meer is.

Niet meer wil en weet.


Zoveel pijn, zoveel verlies,

En Jij bent er niet meer die me opvangt,

me Kent.


Mijn Ziel is groter dan de pijn,

mijn menszijn niet,

die is het beu en zat,

doet ook deuren dicht.


Weg is alle vanzelfsprekende vertrouwdheid,

steeds verder weg ben jij.

Het raakt je ook, al laat je het niet toe,

je Wezen weet, maar je mens ontkent.

Is niet rijp voor wat had kunnen zijn,

Is er niet voor mij.


En bij het zachtjes toedoen van de laatste deur,

als mijn mensenhart bijna breekt,

gaat zielenhart weer open in mij,

voor jou

voor wie je Werkelijk Bent,

Jij, zonder je mensenmasker en verweer.


Eigen pijn beVrijde mij,

louterend kwam ware Liefde die niet wacht

Ik loop niet meer met je mee,

ben Thuis.

Thuis in mij die ook jij bent.


Bij het dichtdoen van de laatste deur,

opende er een andere,

een nieuwe vriend.

Zorgeloze, rimpeloze ontmoetingen.

Bewustzijn, hart en lijf


Alles wat jij mij niet gaf,

is nu zo vanzelf

Zonder pijn, zonder uitreiken of terugtrekken.

Vredevol, ontspannen, tedere aandacht,

genieten van elkaar.

Alles in streling.


Zorgeloze, harmonieuze relatie,

zonder karma- of zielenband.


Maar waar ben jij; diepte van mij en liefde,

Van zo diep aangeraakt zijn, van emotie.

Ook vertrouwdheid is nu goed maar anders.

Is niet van mij/jij/Thuis.


Nu snap ik ook de engelen;

Harmonies in liefde en toch

uitreikend naar menselijke ervaringsschoonheid,

welk een rijkdom is het elkaar zo diep te kunnen raken,

zo betrokken te zijn, dat ons lichaam pijn en liefde tezamen wordt.



geschreven door senuo