Links ADD

Hé Deborah, bedankt voor deze link. Het heeft mij wel een hoop duidelijkheid gegeven.

Toen mijn dochter getest werd, had ik eigenlijk zelf de diagnose ADD bepaald. Toch kwam er PDD-nos uit. Ik vond het vreemd en vroeg hoe dat dan zo beslist werd: ze zeiden mij dat het één en ander uitsluit. Als ze dit wel had, en dat dan weer niet qua symptomen, dan moest het wel PDD-nos worden. Not Otherwise Specified: wie bepaalt dat? Stiekem heet het Nieuw Onder de Sterren.

Vakjes, daar plaatsen de dokters, mensen zoooooo graag in!

Angela ben het helemaal met je eens het liefst nog met een stempel op je kont

Liefs Dieneke

Ik heb een weblog over de ontdekkingstocht van mij en mijn dochter door ADDland. We zijn bezig met diagnose, het starten van medicatie en ik verdiep me in zaken zoals op deze website beschreven. Want ik start binnenkort met ritalin maar vraag me af of ik niet beter kan werken aan mijn spirituele ontwikkeling dan me af te stompen met medicijnen.
Wat me op dit moment vooral interesseert is waarom zoveel mensen ADD/ADHD hebben en waarom de maatschappij hier zo'n moeite mee heeft. Daarnaast ook de combi van ADD en de nieuwe mens. Is de ADD'er een overgangstype mens naar de nieuwe mens?
www.add-mama.blogspot.com

O ja, Levente is echt een top website!

Ik denk ook omdat deze tijd zoooo ontzettend snel is, veel kleuren, veel hobby's, weinig rust, elke dag afspreken, televisie, computers, zoveel mogelijk in zo weinig mogelijk tijd stoppen, geen wonder dat mensen overgeprikkelt raken, vroeger was dat echt veel anders vind ik. Als vrouw zijnde willen werken, kinderen, huishouden, sociaal, sporten, noem maar op, waar is de rust?
Ik wilniet zeggen dat dat voor iedereen de oorzaak kan zijn, maar het heeft er ook een beetje mee te maken.

Zelf ben ik gister begonnen met Ritalin, man wat een troep, heb opgefokt, hard pratend, jankend door het huis gelopen, mezelf afgezonderd, mezelf wijsgemaakt dat ik iedereen tot last ben.
Mijn vriend zei: Stop er maar mee en toen het tegen 21:00 was uitgewerkt voelde ik me weer mezelf en was zooo opgelucht.
Nu wil ik concerta proberen, want ik heb het echt nodig en dat afgestompte valt mee als het middel goed werkt, in ieder geval ben je niet meer zo afgeleid en kun je dingen afmaken ipv door het huis te vliegen als een wervelwind en je gezin tot last te zijn.
Maar als ik er ongelukkig van word of ik merk dat mijn spontaniteit of creativiteit drastisch afneemt dan bedankt ik ervoor nogmaals ik ben cht niet voor meds, maar het leven is zoveel makkelijker dan elke dag het gevecht tegen jezelf.

Mijn zoon wordt na de vakantie onderworpen aan het zorgteam op school op verdenking van adhd en mijn dochter zit al in de mallemolen op wat wij verdenken pdd-nos, ze gaat dinsdag naar het ziekenhuis voor haar motoriek en na de vakantie naar herlaarhof om te kijken hoever ze achter loopt sociaal/emotioneel en gaan ze haar prikkelverwerking testen, haar reuk is namelijk extreem.
Wie weet gaan de kids ook aan de medicijnen, liever niet, maar beter dat dan dat ze ook hun leven lang moeten knokken en tegen dingen aanlopen of naar speciaal onderwijs moeten, terwijl hun iq gemiddelt of zelfs erboven zit. Dan maar medicatie.

Ja dat vraag ik me dus af. Als ze op speciaal onderwijs wel de gevraagde rust en aandacht krijgen, waarom dan niet? Het is denk ik meer voor jezelf een drempel.Bij speciaal onderwijs denk je snel aan kinderen met autisme of andere zwaardere stoornissen, maar het lijkt me als kind zijnde ideaal zo'n school! Er is veel meer tijd en begrip voor het kind zelf.
En ik vind het een naar idee om mijn kind vol te stoppen met allerei heftige medicijnen omdat de juf het dan wat makkelijker heeft.
Dat vind ik het vervelendste dat iedereen en alles maar zo in het gareel moet lopen, dat het vast staat dat je met op je 10e een bepaald niveau hoort te hebben, prestatiegericht, kennisgericht.
Mijn dochter van 9 is creatief, schrijf bijna dagelijks verhalen(en nog goed gespeld ook!), tekent ook bijna iedere dag, geeft ons zo een half uur dansles met een goede lesopbouw en zit op de theaterschool. Op haar rapport heeft ze voor de creavakken, taal en geschiedenis goede cijfers en de laatste tijd gaat het op gevoels gebied ook weer wat beter.
Ze heeft heel veel positieve aandacht nodig. Ze is klein voor haar leeftijd en ze hoort ook regelmatig dat kinderen denken dat ze een jongen is, ook als ze een rokje aan heeft. Erg onzeker dus.
Ik vraag me af wat een verbeterde concentratie/impulsreactie hier aan kan doen. Scholen moeten zich gewoon minder richten op al dat gereken en taal, dat is ook saai!
Maar ja, ze moet dus nog wel de hele pubertijd door, ik herinner me mijn pubertijd en ik zie nu hoe zeer deze beinvloed is door mijn ADD en achteraf was ik misschien wel erg blij geweest met medicatie als ik toen had geweten dat ik slechts wat tekort had aan bepaalde stoffen.

Het gaat hier over Autisme, maar uiteindelijk ook over andere kinderen en volwassenen die met hun rechterhersenhelft denken (ADHD, ADD, Dyslexie, HSK/HSP enz),. Dit word ook in de video door Teal benoemd.
Kinderen en volwassenen met zogenaamde etiketjes.

Gepubliceerd op 30 mrt 2013

For thousands of years the human species has been left brain oriented. This is a term to describe the state of being limited to awareness only of the physical dimension. This left-brain orientation significantly reduced our ability to connect to source.

But for many years the desire for re-connection has been a collective desire within the human species. And so, some beings choose to come in and NOT activate the genes that cause us to phase completely with the physical dimension. Autistic people are not completely phased with the physical dimension. We can compare this to having one foot in physical reality and one foot out of physical reality.

Autism is always the result of the same thing, which is: Improper phasing with the physical dimension. But a great many things can trigger autism. In the future we will find that even environmental factors such as vaccines, pollutants and pesticides can trigger autism. These environmental factors destroy brain cells.

In the first two years of life, myelin (which protects and isolates brain neurons) has not finished growing. This allows bacterial toxins, metal toxins, chemical toxins and other environmental toxins to reach and destroy the budding dendrites and axons; sometimes to the point that they do not grow back. The destruction of these neurons in the brain makes it so that the consciousness of the child cannot properly phase with the physical dimension through the intermediary device that we call "the brain".

We have expectations about normal behavior and they do not fit into those expectations at all. Because of that, we immediately assume something has gone wrong. We try everything we can possibly try to get them to fit into the box. But they did not come here with the intention of fitting into the box. They came here with the intention of helping us to get out of ours!

Kuan Yin's Mantra - used by permission http://www.sacreddream.com






Youtube link Teal:
http://www.youtube.com/user/TheSpiritualCatalyst?feature=watch

In the absence of any objective medical tests to determine who has ADD or ADHD, doctors rely in part on standardized assessments and the impressions of teachers and guardians while the they administer leave little room for other causes or aggravating factors, such as diet, or environment. Hence, diagnosing a child or adolescent with ADD or ADHD is often the outcome, although no organic basis for either disease has yet to be clinically proven. Psychiatrists may then prescribe psychotropic drugs for the children without first without making it clear to parents that these medications can have severe side-effects including insomnia, loss of appetite, headaches, psychotic symptoms and even potentially fatal adverse reactions, such as cardiac arrhythmia. And yet, despite these dangers, many school systems actually work with government
agencies to force parents to drug their children, threatening those who refuse with the prospect of having their children taken from the home unless they cooperate.

In the absence of any objective medical tests to determine who has ADD or ADHD, doctors rely in part on standardized assessments and the impressions of teachers and guardians while the they administer leave little room for other causes or aggravating factors, such as diet, or environment. Hence, diagnosing a child or adolescent with ADD or ADHD is often the outcome, although no organic basis for either disease has yet to be clinically proven. Psychiatrists may then prescribe psychotropic drugs for the children without first without making it clear to parents that these medications can have severe side-effects including insomnia, loss of appetite, headaches, psychotic symptoms and even potentially fatal adverse reactions, such as cardiac arrhythmia. And yet, despite these dangers, many school systems actually work with government agencies to force parents to drug their children, threatening those who refuse with the prospect of having their children taken from the home unless they cooperate.