Gedichten autisme

Ik heb een klein gedichtje gemaakt die ik wil plaatsen in een reader over autisme voor leerkrachten op het speciaal onderwijs.
Ik plaats hem ook hier en ben benieuwd naar jullie mening.

Ik wil het verband der dingen leren zien.
Ik wil vrienden hebben, precies tien.
Ik wil de dingen in mij met anderen delen.
Ik wil met andere kinderen kunnen spelen.

Maar ik ben een moeilijke puzzel, het meeste nog voor mijzelf.
Ik zie de puzzelstukjes wel maar hoe die in elkaar passen weet ik niet.
Misschien dat jij het geheel wel ziet?
Wil jij mij helpen de puzzel te leggen die ik ben?
Dan kunnen we er samen voor zorgen dat ik mijzelf in deze wereld herken.

Ik vind het een heel erg mooi gedicht!

Geweldig en zo herkenbaar!! Ik zal het mijn zoon ook laten lezen, eens kijken of hij dit herkent. Ik denk dat het wel moet eigenlijk!! Geweldig ....

Liefs,
Marjan

Met toestemming zet ik hier een gedicht neer van mijn zoon [13 jaar - PDD/Nos, Syndroom van Gilles de la Tourette, ODD, OCD, ADHD)

Zelf bedacht
Op een donkere heuvel daar sta ik
Onder een maan vol licht
Ze denken ik kan niks alleen
Nu zit ik onder die maan en zie niemand om me heen
Diep in mij lacht een klein kind
Maar buiten is waar het haat en verdriet zich bevind
Niemand weet hoe ik me voel
Niemand verstaat wat ik bedoel
Slapen van het denken kan ik niet meer
Niemand weet waarom en dan scheelt me niet veel
Die goed vrienden die ik ooit had
Zijn me vergeten of zijn me zat
Ik probeer ze te vinden om even te kletsen of om weer te kunnen zeggen 'ja dat was leuk hé'
Maar nu zijn ze me vergeten en ze vinden me niet meer terug
Want mijn vrienden knobbel hebben ze geplet als een mug
Ze hebben me niet zien huilen van woede
Want aan mij hebben ze nu geen goede...
Die vrienden die ik ooit had
Zijn me nu voor eeuwig zat
Geen blikken meer en geen gelach
Wat had ik toen gedach?
Ik zag ze lopen heel gezellig met elkaar
Waren hadden ze me niet gebelt wat raar?
Ze herkende me niet meer terug
Ik zag wel hun mooie rug
Ze keerde hun rug naar mij toe
Toen was ik al die vreugde moe

wauw marjan wat een indringend gedicht van je zoon! Enorm knap hoe hij dit verwoord heeft! Geef hem aub mijn complimenten want dit raakt me zeer.

Prachtig en zoooo duidelijk!

Wauw Marjan, wat mooi maar ook heel verdrietig tegelijk..
Zo voelt het inderdaad...dikke knuf voor jouw manneke, goed dat hij het opschrijft!

Ow enne Cornel van Noppen, wat een enorme lieve vrouw is dat!
Ik heb haar 1 dag meegemaakt met een cursus, is een echte aanrader!

Heb ik gedaan en hij was toch wel erg onder de indruk, dat iemand zijn woorden op papier mooi vond. En hij zei dat ik zijn volgende gedicht ook wel mocht plaatsen.


Verdriet ...
jij was mijn laatste hoop en die is nu weg
ik heb nu heel veel pech
ik moet alleen door het leven
al ga ik daarvan zweven
ik blijf nu alleen
en daar zit ik dan alleen op een steen
ik dacht dat het tussen ons klikte
maar die andere jongen pikte het in
die andere jongen is mooier dan mij
die andere jongen maakt jou blij
ik ben de lelijkste die er is
en ik ruik naar rotte vis
daarom wil niemand met mij
dat maakt me niet blij
ik ga alleen door het leven
en ik zit daar te beven
ik heb het dan ijskoud
en dan ben ik stout
niemand die dan me opwarmt
niemand die dicht tegen me aan zit
niemand waar bij ik veel kan houden(aan de liefde kant)
en door de kou raak ik verkouden
en daar moet ik me maar bij houden
ik begin dan te huilen
en loop dan in kuilen
ik probeer het te verbergen
maar het lukt me niet

Hoi Mar,

Wat een diepe gedichten .. dat zegt zoveel over zijn gevoelsleven .. zo dichtbij zichzelf en het durven ervaren en zien wat het met hem doet .. hij is erg bezig met zelf onderzoek heb ik het idee, en daar breekt hij op den duur zeker wel doorheen. De foto van hemzelf geeft aan dat hij veel vrouwelijke energieën heeft (dus gevoel) en dat het belangrijk is om te relativeren en dingen nuchterder te bekijken .. daarom die gevoeligheid. Deze is ook wederom prachtig geschreven ! En geef hem maar door dat het helemaal goed komt .. en rotte vis .. is zijn neus soms verstopt ofzo Groetjes, Bart

Lieve Marjan,

Wat een gevoelige en directe gedichten. Daar word ik even stil van als ik ze lees. Ik voel het verdriet en de eenzaamheid door de regels heen naar binnen komen. Geef hem maar een extra knuffel van mij.

Liefs Jorine

Exact, Jorine, hij is eenzaam en verdrietig. En ik kan er als moeder niks aan doen. Dat voelt heel machteloos. Maar het vertrouwen dat hij zich sterker zal ontwikkelen, hebben we nog niet opgegeven.


Buiten gedichten, schrijft hij ook gevoelens van zich af.... En de krop in mijn keel zegt hoeveel verdriet er schuilt in mijn jongen ...

______________________________________________________________________________________________________________________________

lieve opa (L)
lieve opa je was de beste opa die er was ik vind het jammer dat je weg bent gegaan.
waarom heb je om zo laten staan? ik mis je heel erg ik wou dat ik met jou later van utrecht naar castricum zou fietsen dat was mijn droom.
je helpt met van alles als ik op reis ga of als ik ga fietsen ben ik altijd optijd terug.
lieve opa je was de beste op die er was. ik heb een container vol herrineringen aan je! zoals toen we van dat hof in castricum wij 2en samen gingen terug liepen richting oma en joun huis, praatten we over heel veel dingen. doordat ik zoveel herrineringen aan je heb. heb ik ook zoveel verdriet dat je wegbent.
waarom heb je oma zo alleen gelaten?
je sprak mama die donderdagmiddag nog toen klonk je nog gezond, en dan hoort mama die vrijdagochtend dat je een hartstilstand hebt gehad. je sprak ook nog ingrid aan de lijn die donderdagmiddag, 's nachts kwam oma binnen huilend en ingrid snapte er niks van, want je klonk nog zo gezond.
als je die val niet had gemaakt met je hoofd was je er nog geweest, dat vind ik zo jammer nu moet ik je missen ik zie je niet meer als ik bij oma ben, en je kan me nu niet meer ophalen van het castricummer station dat vind ik ook jammer. ik kan nu niet meer samen reizen met je.
lieve opa je was de beste opa die er was, je blijft voor eeuwig bij me ik wil je stem eens een keer horen ik mis je opa. steun oma alsjeblieft ik probeer zoveel maar niet alles lukt.

jan bijlenga 11-02-1934 geboren---16-03-'07 overleden aan hartstilstand opa je blijft echt voor eeuwig in mijn hart
jan bijlenga heeft bij groenlinks gewerkt

Je zoon is bijzonder gevoelig en puur, ik snap dat het voor jou ook moeilijk is om zijn verdriet en eenzaamheid te delen. Hoewel het soms lijkt alsof je machteloos bent weet ik zeker dat de liefde die hij krijgt hem helpt. Ik zie dagelijks hoe hard en moeilijk deze wereld kan zijn, maar als we naast iemand staan die in ons geloofd maakt dat de wereld een stuk zachter.

Dank je wel lieve Deborah, voor deze lieve woorden ... We geven hem in ieder geval heel veel Liefde, dus hopelijk kan hij daar op teren op moeilijke momenten, want makkelijk heeft hij het geenszins in deze hectische wereld ...

Liefs mij