Er is al veel gezegd over autisme of nieuwetijds

Quote Sarina: Nieuwetijdskinderen zijn er altijd al geweest, alleen niet met zovelen. Pas sinds de jaren 80 worden er erg veel geboren. Wat ze gemeen hebben met de hippies is dat ze zich niet voegen naar bestaande structuren, althans, vanuit hun natuur niet. Nieuwetijdskinderen weten of iemand 'echt' is of niet, ze zijn hooggevoelig en denken vanuit hun hart. Ze worden vaak gelabeld met ADHD of PDD-nos of autisme. Meestal worden ze door hun opvoeders lastig gevonden, omdat ze alles bevragen en niet klakkeloos orders opvolgen. Hun 'taak' vanuit de kosmos is om bestaande structuren omver te werpen, in verband met de aankomende nieuwe tijd. Ze communiceren op gevoelsniveau, in een rationele maatschappij.

Als ik daarop in mag haken (Thomas, dit is algemeen genoeg om niet alleen pb te zetten):

Ik ben er voor 200% van overtuigd dat mijn dochter Sandra een nieuwetijdskind is. En ik snap ook ieder woord wat hier staat. Het is mij volkomen duidelijk. Toch vind ik het soms jammer dat buitenstaanders dan van mening zijn dat de zorg van de ouder er nauwelijks toe doet: ook al is een kind dan een nieuwetijdskind in plaats van pdd-nosser of anderszins, je hebt er maar mooi mee te dealen! Want soms lijkt het of degenen die spreken over nieuwetijd bij deze kinderen, niet altijd door hebben hoe moeilijk het voor de ouders is om de switch te maken in deze moeilijke wereld.

Om dit aards bestaan te overleven, hebben ouders aangeleerd om aards te zijn: handelen vanuit je eigen geconditioneerdheid. Ik weet, want ik worstel er ook mee, dat het loslaten van het aardse bestaan, met al haar beslommeringen en alle regels en wetjes van waaruit we vaak moeten leven, achterhaald zijn. En ik zou ook liever nieuwetijds zijn, ware het niet dat een kind als Sandra wél op tijd op school moet zien te komen! En als zij in haar hoofd zo afwezig is, en zo in haar eigen wereldje blijft hangen, hoe krijg ik haar dan iedere dag weer op tijd op school?

Vanochtend zei de meester dat dit de laatste waarschuwing was: ze is al de hele week te laat op school: ik moet het eigenlijk loslaten, ik moet het aan haar zelf overlaten, maar dat is moeilijk! Ik zie de klok heel snel gaan 's ochtends, en Sandra zou eigenlijk, als ik haar absoluut niet zou aansporen, 2 1/2 uur nodig hebben om van huis naar school te gaan. Terwijl ik ondertussen mezelf probeer op te fluffen voor mijn werk. En natuurlijk laat ik het liever allemaal los, liever zou ik haar niet naar school doen, en lekker met zijn allen thuisblijven: maar dan heb ik de kortste keren allerlei instellingen op de stoep! Hoe kan ik nieuwetijdsdenken combineren in deze wereld van hectiek en aardsheid? Hoe is het in hemelsnaam mogelijk om dit met elkaar te combineren? Ik zou werkelijk niet weten hoe het moet!

Sandra zal toch uiteindelijk de draad op moeten pakken, om haar plekje te veroveren in de wereld; maar zolang de westerse wereld van haar verlangt om mee te deinen op de wetten van onze cultuur, dan is het mijns inziens onmogelijk om als nieuwetijdskind te handhaven! Ik hoop dat de 'schellen' mij ooit eens van de ogen vallen, want zeg het me maar. Geen flauw idee! De ondersteuning die ik inmiddels meer dan drie jaar krijg, levert eigenlijk niets op. Ik heb het idee dat we haar wel een duwtje in de 'goede' richting hebben gegeven, maar ik word er soms erg verdrietig van!

Want het is oké hoor, dat ze nieuwetijdskind is, maar: hoe moet zij later ooit voor zichzelf zorgen? Komt zij op tijd op haar werk? Gaat ze compleet aan de haal met haar portemonnee? Red ze het om haar rekeningen te betalen, en verzekerd te zijn? Heeft ze straks voldoende bagage om te weten dat 's nachts de verwarming teruggedraaid moet worden, omdat ze anders aan het eind van het jaar de rekening niet meer kan betalen? Is ze gevoelig voor extreme prikkels? Kan ze verslavingen weerstaan? Gaat ze aan de haal met sektes, of houdt ze er één of andere wereldvreemde verzamelwoede op na? Bouwt ze haar huis vol met hokken om alle dieren te kunnen redden?

Echt, ik vind het prima dat Sandra niet eens PDD-nos heeft, maar juist nieuwetijds. Oke. Fijn. Maar dan? Ik weet, dat ik schrikbarend geconditioneerd praat. Maar ik dik het even aan om het inzichtelijk te krijgen. Want de zorgen die ik mij maak om haar, dat kan ik je niet zeggen, zo erg! Ik weet niet hoe ik haar een sterke persoonlijkheid moet zien te maken. Echt, als jullie het weten, mag je het zeggen!