Moeilijk he, Karin, ik snap je dilemma.
Wij moeten de keuze misschien ook maken over een maand of 2 of eerder, als we de uitslag van de onderzoeken van de kinderpsych hebben...
Tony kreeg de uitslag zo´n drie/vier jaar geleden.
Ik heb toen gelijk gezegd dat ik de beslissing over wel of geen medicatie voor een groot gedeelte aan Tony zou overlaten.
Het is tenslotte zijn lijfje.
Ik heb samen met anderen van alles geprobeert om zijn concentratie te kunnen verbeteren.
Helaas...
Voor mij is het wel een beetje dubbel, ik zie het niet als een echt probleem van Tony, het is meer een probleem van de maatschappij van dit moment.
Wat is er erg aan dat hij het niet kan...
Ja, school, studie, loopbaan.
Daar is het wel belangrijk voor, alleen vind ik dat dus helemaal niet belangrijk, maar omdat de maatschappij zo in elkaar zit "moet" je wel mee helaas.
Ik ben benieuwd hoe hij het ervaart. Ik vind het heel goed dat jij hem zelf de keuze hebt gegeven, en het hem niet hebt opgedrongen zoals een groot gedeelte van de ouders vaak wel doen. Success!
Dank je wel Nims.
Het verschil is misschien dat ik mezelf niet als "ouder" maar meer als begeleider zie.
Mijn kinderen zijn niet van mij, zij hebben een eigen mening, en ook al zijn ze nog klein, voor mij tellen ze mee als groten.
Het zijn wel kinderen, maar echt niet dommer of onwetender als ik.
Ritalin kan dodelijk zijn wist je dat helaas gebruikt mijn zoon die medicijnen ook en zou ik willen dat hij andere kreeg. Al moet ik ze zelf betalen. Ook is er tegenwoordig een nieuwe methode om de kinderen te trainen ipv vol te stoppen met medicatie. Sorry Karin ik ben geen voorstander van ritalin helaas heb ik geen keus.
Ook dat weet ik Dinie.
Net als jij ben ik ook geen voorstander, maar vergeet niet Dinie, natuurlijk heb je wel een keuze.
Het is alleen een moeilijke keuze.
Nou Karin, je had het niet beter kunnen doen. Ik ben zelf ook niet zo op medicijnen maar ik ben ook dodelijk allergisch voor een heleboel dus dat scheelt. ;)
Ik vind het heel dapper van je dat je Tony hebt laten beslissen. Ritalin kan soms toch helpen al bied het geen resultaat op de lange termijn, als Tony denkt dat hij er op dit moment wat aan heeft dan kun je het hem laten proberen toch! Soms moeten er keuzes gemaakt worden en in dit geval is het zijn eigen keuze. Ik heb er meer moeite mee dat kleine kinderen volgestopt worden omdat ze niet aan andermans verwachtingen voldoen. Het structureel toedienen van zulke medicijnen kan onmogelijk goed zijn voor die ontwikkelende kleine mensjes.
Ik ben erg benieuwd naar Tony zijn ervaringen.En kop op je bent nog steeds een supermama!
Dat is ook de reden Debiorah, hij wil het echt graag zelf.
Hij kent de risico´s voor zover ik dat aan een twaalfjarige kan uitleggen.
Het stukje van stilstaan in groei, dat vond hij een beetje eng.
De kinderarts vertelde dat zodra je met ritalin stopt het kind toch een inhaalslag zal doen om de verloren lengte in te halen.
Maar goed dat klinkt heel leuk, maar in mijn achterhoofd klinkt dan al weer een stemmetje...wat doet het nog meer wat wij niet weten.
Ik wil zelf eigenlijk alleen maar dat hij die medicijnen voor school gebruikt.
Dus ´smorgens een pilletje van 5 mg en dan zou hij vier uur later er nog een moeten slikken.
Dan is hij rond een uur of 4 s´middags wel helemaal "schoon".
De weekenden lijkt me ook overbodig en Tony wil dat zelf ook niet.
het voordeel van ritalin is wel dat je geen medicijnspiegel in de gaten hoeft te houden. Dus je kan stoppen met slikken wanneer je dat wil.
Ik hou je zeker op de hoogte, 8 februari is de officiele startdag.
Hé Karin, ik hoop dat het allemaal goed gaat komen met Tony en dat hij er "overheen" groeid. Maar tot die tijd hoop ik dat hij het beetje steun van de medicatie krijgt. En van jou natuurlijk maar daar twijfel ik niet aan ;)
Over autisme kun je helaas niet heen groeien.
Maar wel kun je een kind handvaten aanreiken en vooral veel, heeeeeeel veel herhalen.
Het is zo jammer eigenlijk he al die stikkers.
"mamma wat heb ik dan, wat mankeer ik dan" vroeg hij wel eens aan mij.
En dan brak/breekt mijn hart iedere keer een beetje.
Ach kindje je bent zo mooi, zo puur, jij mankeert helemaal niets!
De maatschappij mankeert van alles, maar jij bent perfect!