In 'over het hoe en wat met mijn zoontje' staan hele interessante dingen. Het zet mij aan het denken hoe ik de dingen doe met mijn kinderen.
Ik weet dat vooral de jongste moeite heeft met deze histerie-maatschappij. Ik heb haar daar altijd zoveel mogelijk bij gesteund. Ze koos soms voor een bepaalde route die ik eerst niet snapte, en uiteindelijk lostte het zich vanzelf op.
Nu mis ik wel iets in het andere topic. Of missen is een groot woord, het kwam er misschien niet van. Kinderen die van gene zijde komen, of nieuwetijdskind zijn, een autistische stoornis hebben of what ever: wij kunnen twee dingen doen. Ze volledig ontzien in alles; alles oplossen voor ze; ze dragen als het moet, ze liefhebben als het nodig is. Maar wat wel belangrijk is in mijn optiek: ze mogen het als ze groot zijn zelf gaan doen! Dus ook hier op aarde is het wel belangrijk dat ze een aantal vaardigheden aanleren om de draad soepeler op te kunnen pakken zonder te verzuipen in het moeilijke en aardse. We kunnen ze niet hun hele leven in de watten leggen, er zal een dag komen dat ze het ook hier zelf moeten zien te klaren. We kunnen ze zoveel mogelijk ondersteunen, maar niet alle rotsblokken wegnemen. Bij tijd en wijle bij je in bed slapen, of bijvoorbeeld tot je 16e niet durven fietsen in het donker: wat vinden jullie, is het goed om ze af en toe dat duwtje te geven? Of blijven we ze altijd maar beschermen tegen de grote boze buitenwereld? Ik kies er persoonlijk voor om ze af en toe grenzen aan te bieden: ze hoeven niet álles te bepalen. Dus het is vooral schipperen. Ik ben behoorlijk aards. Soms zal ik me als een standvastige moeder opstellen, want ik ben van mening dat ik niet altíjd hun handje vast kan houden! Al ben je dan een nieuwetijdskind of wat dan ook, je hebt wel te dealen met deze !@#$%@#$ wereldbol!
Aards
Delen:
admin
jan 16 '08
Maak daar maar maatschappij van of mensen zo je wilt, de wereldbol kan er niets aan doen 
Wel duidelijk HiddenWings, liefde en grenzen maakt van kinderen leuke mensen.
Wel duidelijk HiddenWings, liefde en grenzen maakt van kinderen leuke mensen.
es
jan 16 '08
Mee eens, vandaar ook mijn punt, hoe pas je het toe in de praktijk, want we zijn hier, nu, in deze wereld.
Thomas A
jan 16 '08
Kom je ook bij normen en waarden uit Hiddenwings. Volgens mij - en heb dat zelf zo gedaan - is het goed om kinderen vaardigheden mee te geven die er wél toe doen. Medemenselijkheid, eenvoud, gevoelsontwikkeling, leren luisteren naar innerlijke signalen (intuïtie). Even zo een paar dingen.
Mijn kinderen zijn de deur uit inmiddels. In de opvoeding heb ik ze zoveel mogelijk leren omgaan met hun eigen informatiebronnen en hen geleerd kritisch te kijken naar wat ze op hun pad zouden tegenkomen. Zeker alles wat via de media wordt aangeboden stevig onder de loep te nemen, en tussen de vele kitch, de werkelijke dingen van waarde te halen.
Opvoeden/begeleiden vond ik niet gemakkelijk wel heel wezenlijk en dus belangrijk. Toch heb ik hen niet voor alles beschermd en hun de eigen ervaringen laten hebben, hoe moeilijk dat soms ook voor mij was.
Ik zie mijn kinderen absoluut als nieuwetijds kids en mijzelf als een nieuwetijds ouder.
Ze staan hun 'mannetje'in deze maffe tekenfilm die maatschappij heet....
Mijn kinderen zijn de deur uit inmiddels. In de opvoeding heb ik ze zoveel mogelijk leren omgaan met hun eigen informatiebronnen en hen geleerd kritisch te kijken naar wat ze op hun pad zouden tegenkomen. Zeker alles wat via de media wordt aangeboden stevig onder de loep te nemen, en tussen de vele kitch, de werkelijke dingen van waarde te halen.
Opvoeden/begeleiden vond ik niet gemakkelijk wel heel wezenlijk en dus belangrijk. Toch heb ik hen niet voor alles beschermd en hun de eigen ervaringen laten hebben, hoe moeilijk dat soms ook voor mij was.
Ik zie mijn kinderen absoluut als nieuwetijds kids en mijzelf als een nieuwetijds ouder.
Ze staan hun 'mannetje'in deze maffe tekenfilm die maatschappij heet....
Helma
jan 16 '08
Het is inderdaad niet de wereldbol: foute interpretatie van mijn kant.
Normen en waarden: oke. Dat denk ik ook wel. ik zie het wel mis gaan om me heen. Zelfs binnen mijn familie. Mijn dochter zegt: Jan, je moet eerst vragen of je je broertje mag helpen, niet zomaar zijn spelletje afmaken! En toch deed het neefje wat hij zelf had bedacht. Hij had af te blijven van het spel van zijn broertje, maar wilde winnen, dus had niet het geduld tot zijn broertje van de toilet terug was. Broertje komt terug, brullen. Mijn broertje, hun vader, stapt er op af en buldert: wat is er nou weer aan de hand?
Relax man. Wat een energieverspilling. En wat een spiegels krijg ik, ook vandaag weer. Er malen(mailen) nu allerlei berichten door mijn hoofd: lastig, om het aan te zien, en van tevoren weten dat het fout zal lopen. Mijn broertje zit niet lekker in zijn vel: niet in staat om zijn kids liefdevol te aanschouwen, omdat zijn eigen verdriet in de weg zit.
Dan doet mijn hart pijn. Moeilijk hoor.
Normen en waarden: oke. Dat denk ik ook wel. ik zie het wel mis gaan om me heen. Zelfs binnen mijn familie. Mijn dochter zegt: Jan, je moet eerst vragen of je je broertje mag helpen, niet zomaar zijn spelletje afmaken! En toch deed het neefje wat hij zelf had bedacht. Hij had af te blijven van het spel van zijn broertje, maar wilde winnen, dus had niet het geduld tot zijn broertje van de toilet terug was. Broertje komt terug, brullen. Mijn broertje, hun vader, stapt er op af en buldert: wat is er nou weer aan de hand?
Relax man. Wat een energieverspilling. En wat een spiegels krijg ik, ook vandaag weer. Er malen(mailen) nu allerlei berichten door mijn hoofd: lastig, om het aan te zien, en van tevoren weten dat het fout zal lopen. Mijn broertje zit niet lekker in zijn vel: niet in staat om zijn kids liefdevol te aanschouwen, omdat zijn eigen verdriet in de weg zit.
Dan doet mijn hart pijn. Moeilijk hoor.
Lena
jan 16 '08
Bovenal zijn wij(opvoeders )ook maar gewoon mens.
Mensen maken fouten, zou heel fijn zijn als je op alle vragen het juiste antwoord zou hebben.En altijd het juiste gedrag zou hebben.
Iedere ouder worstelt zich wel ergens doorheen.
Geloof dat je liefde voor je kind het allebelangrijktste zou moeten zijn.(En dat je altijd handelt in het belang van het kind)
Als die kinderen wat ouder zijn krijgen we allemaal te maken met het loslaten. Weer een worsteling ,ze gaan hun eigen weg bepalen en de ouder moet zich gaan terugtrekken.
Heb zelf ervaren dat het goed is om ze zelf te laten nadenken, ook al is het dan niet jouw oplossing het gaat ze wel zelfvertrouwen geven.
Het kijken naar andere opvoeders kan ook verhelderend zijn,je kunt altijd leren, maar ben wel met je eens dat het heel moeilijk is als je ziet dat kinderen in het nauw komen,doe je je mond dan open of laat je het erbij!
Zelf heb ik het heel moeilijk gevonden om altijd de juiste balans te vinden in mezelf wat betreft het opvoeden doe ik het wel goed?
Maar hier worstelt denk ik iedere ouder wel mee hoor!
Dus die onzekerheid hoort er dan wel bij denk ik dan maar.
Ieder hanteert andere regels en grenzen, maar dat het erbij hoort vind ik toch belangrijk,respect hebben voor andere bv.
Mensen maken fouten, zou heel fijn zijn als je op alle vragen het juiste antwoord zou hebben.En altijd het juiste gedrag zou hebben.
Iedere ouder worstelt zich wel ergens doorheen.
Geloof dat je liefde voor je kind het allebelangrijktste zou moeten zijn.(En dat je altijd handelt in het belang van het kind)
Als die kinderen wat ouder zijn krijgen we allemaal te maken met het loslaten. Weer een worsteling ,ze gaan hun eigen weg bepalen en de ouder moet zich gaan terugtrekken.
Heb zelf ervaren dat het goed is om ze zelf te laten nadenken, ook al is het dan niet jouw oplossing het gaat ze wel zelfvertrouwen geven.
Het kijken naar andere opvoeders kan ook verhelderend zijn,je kunt altijd leren, maar ben wel met je eens dat het heel moeilijk is als je ziet dat kinderen in het nauw komen,doe je je mond dan open of laat je het erbij!
Zelf heb ik het heel moeilijk gevonden om altijd de juiste balans te vinden in mezelf wat betreft het opvoeden doe ik het wel goed?
Maar hier worstelt denk ik iedere ouder wel mee hoor!
Dus die onzekerheid hoort er dan wel bij denk ik dan maar.
Ieder hanteert andere regels en grenzen, maar dat het erbij hoort vind ik toch belangrijk,respect hebben voor andere bv.
Debiorah
jan 16 '08
Ik snap je redernatie het blijft een feit dat we met de wereld om ons heen te maken hebben. Wat ik wel wil zeggen is dat onvoorwaardelijke acceptatie niet betekend dat er geen grenzen worden gesteld. Ieder kind heeft grenzen nodig. Er moet alleen een onderscheid gemaakt worden in het gedrag dat voortkomt uit bijv. overgevoeligheid,autisme, ADD of andere stempels.
Om dit met een situatie te verduidelijken:
Een jongentje met autisme heeft last van ismes, dit zijn zelfstimulerende activiteiten, die ze nodig hebben om de wereld die binnenkomt te verwerken. Zo'n isme kan zijn dat het jongentje op veel dingen slaat en dat niet alleen thuis maar overal.
Nu kun je 2 dingen doen, het kind constant achterna rennen en alles verbieden, waardoor het zich afsluit en zijn prikkels onderdrukt. Bovendien leid het constante afwijzen niet tot een positief zelfbeeld.
Of je kan het kind op een liefdevolle en accepterende manier grenzen bieden en hem richtlijnen geven. Dus bijvoorbeeld niet op glas slaan! In plaats van het glas geef je dan een alternatief. Op die manier accepteer je dat het kind zijn ismes heeft, is zoals die is, maar je probeert wel het gedrag om te buigen tot iets wat niet gevaarlijk is of tot iets wat geaccepteerd wordt in onze maatschappij.
Ik vind absoluut niet dat deze speciale kinderen alles maar mogen, het is juist belangrijk dat deze kinderen zich leren te handhaven in deze wereld met inachtneming van hun eigenheden. Grenzen geven ook houvast en duidelijkheid al is het wel belangrijk dat je kinderen de motieven uitlegt. Zodat die ook begrijpt waarom iets niet kan.
Om dit met een situatie te verduidelijken:
Een jongentje met autisme heeft last van ismes, dit zijn zelfstimulerende activiteiten, die ze nodig hebben om de wereld die binnenkomt te verwerken. Zo'n isme kan zijn dat het jongentje op veel dingen slaat en dat niet alleen thuis maar overal.
Nu kun je 2 dingen doen, het kind constant achterna rennen en alles verbieden, waardoor het zich afsluit en zijn prikkels onderdrukt. Bovendien leid het constante afwijzen niet tot een positief zelfbeeld.
Of je kan het kind op een liefdevolle en accepterende manier grenzen bieden en hem richtlijnen geven. Dus bijvoorbeeld niet op glas slaan! In plaats van het glas geef je dan een alternatief. Op die manier accepteer je dat het kind zijn ismes heeft, is zoals die is, maar je probeert wel het gedrag om te buigen tot iets wat niet gevaarlijk is of tot iets wat geaccepteerd wordt in onze maatschappij.
Ik vind absoluut niet dat deze speciale kinderen alles maar mogen, het is juist belangrijk dat deze kinderen zich leren te handhaven in deze wereld met inachtneming van hun eigenheden. Grenzen geven ook houvast en duidelijkheid al is het wel belangrijk dat je kinderen de motieven uitlegt. Zodat die ook begrijpt waarom iets niet kan.
liesanne
jan 16 '08
Voor mij als moeder was het een nieuwe ervaring dat een kind zelf zo goed kan 'vertellen' wat goed voor hem is als je 'goed' naar hem kijkt en luistert.... Luisteren -waarnemen- is voor mij dan ook heel belangrijke eigenschap als 'opvoeder'.
Vervolgens -het laten zijn... dat wat er 'mag' zijn keert zich m.i. altijd ten goede.
Om een voorbeeld te noemen: een kind dat huilt en dat wordt 'gesust'of genegeerd gaat mogelijk na verloop van tijd jengelen of zich misdragen of op een ander moment wéér huilen. Een kind dat volledige aandacht krijgt voor zijn huilbui en die mag uiten zal mogelijk hierna 'klaar' zijn en opgeruimd verder kunnen...
Ik geloof zelf minder in het geven van een duwtje, dat wat je probeert te 'duwen'(vaak t.a.v. angsten) verdwijnt er niet echt door. Maar dat wat zijn aandacht krijgt verdwijnt of transformeert.
Ik ben wel voor eigen ervaringen opdoen... de beste 'leerschool' , ook al is het soms moeilijk om iets los te laten en wil je je kind beschermen...
Onze (jonge) kinderen hebben, denk ik, onze aandacht en nabijheid nodig ( en dat is voor mij wat anders dan in de watten leggen) Zoals ik al eerder (topic Daan) zei ,juist hierdoor kan echte onafhankelijkheid groeien....
Wij hebben allemaal onze grenzen, die mogen en moeten er zijn, dus ook voor kinderen.. maar voor mij altijd gesteld in wederzijds respect! En weer (te) veel grenzen krijgen heeft volgens mij juist weer disfunctioneren tot gevolg.
Daarom probeer ik meer 'menselijke' grenzen te stellen dan 'opvoeder-kind' grenzen.
Tja, we doen ons best...de praktijk is soms ook o-zo-moeilijk!
Vervolgens -het laten zijn... dat wat er 'mag' zijn keert zich m.i. altijd ten goede.
Om een voorbeeld te noemen: een kind dat huilt en dat wordt 'gesust'of genegeerd gaat mogelijk na verloop van tijd jengelen of zich misdragen of op een ander moment wéér huilen. Een kind dat volledige aandacht krijgt voor zijn huilbui en die mag uiten zal mogelijk hierna 'klaar' zijn en opgeruimd verder kunnen...
Ik geloof zelf minder in het geven van een duwtje, dat wat je probeert te 'duwen'(vaak t.a.v. angsten) verdwijnt er niet echt door. Maar dat wat zijn aandacht krijgt verdwijnt of transformeert.
Ik ben wel voor eigen ervaringen opdoen... de beste 'leerschool' , ook al is het soms moeilijk om iets los te laten en wil je je kind beschermen...
Onze (jonge) kinderen hebben, denk ik, onze aandacht en nabijheid nodig ( en dat is voor mij wat anders dan in de watten leggen) Zoals ik al eerder (topic Daan) zei ,juist hierdoor kan echte onafhankelijkheid groeien....
Wij hebben allemaal onze grenzen, die mogen en moeten er zijn, dus ook voor kinderen.. maar voor mij altijd gesteld in wederzijds respect! En weer (te) veel grenzen krijgen heeft volgens mij juist weer disfunctioneren tot gevolg.
Daarom probeer ik meer 'menselijke' grenzen te stellen dan 'opvoeder-kind' grenzen.
Tja, we doen ons best...de praktijk is soms ook o-zo-moeilijk!
liesanne
jan 17 '08
Origineel bericht van: Lena10
Heb zelf ervaren dat het goed is om ze zelf te laten nadenken, ook al is het dan niet jouw oplossing het gaat ze wel zelfvertrouwen geven.
Mooi gezegd Lena, ja opvoeden is ook loslaten. Dit vind ik zelf ook wel moeilijk soms....(als ik het beter 'denk' te weten....)
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
