Hoe stil is het in jouw stilte................

Ja hoor Thomas, elke avond, zonder mijn uurtje stilte (liefst nog langer) word ik na een aantal dagen ongenietbaar.
Elke dag even naar "huis"
Je mee laten nemen door je gedachten..
Wegzweven op de mooiste wolken....



Als er tenminste geen mensen op mottige vlinderkleedjes voorbij komen racen...lolol
Oh sorry Thomas, ik kan het soms niet laten

Ik ben gek op stilte, kan echt niet zonder.
Even rust, helemaal niets hoeven. Dat en elke avond een zelfbehandeling (Reiki), heerlijk!

Voor mij geen stilte. Moet altijd muziek hebben en is ook het eerste wat ik doe als ik ergens zit (muziek opzetten).

Ja en na de stilte komt bij mij vaak de humor Of het verlangen te zingen, te dansen of te schrijven om zo uiting te geven aan wat ik 'gehoord' heb in de stilte...

Stilte wordt bij vier op de vijf ruis

Volgens een Amerikaanse studie hoort vier op de vijf mensen binnen de twee minuten gesuis als ze in een volkomen stille ruimte zitten.

Bij een andere test werd de aandacht van de personen gericht hetzij op visuele stimuli, hetzij op het gehoor. In het eerste geval kreeg 45,5 procent van de personen na enkele minuten last van tinnitus (oorsuizen), in het tweede geval 68,2 procent. Volgens de onderzoekers functioneert ons auditief systeem continue en ook bij volledige stilte zendt het elektrische signalen uit.

Bij afwezigheid van omgevingsgeluid krijgen onze hersenen de gelegenheid om naar deze signalen te luisteren. Wordt de omgeving luidruchtiger, dan gaat onze aandacht zich opnieuw daarop concentreren, en verdwijnt de tinnitus. Sommige patiënten met hinderlijke tinnitus kunnen worden geholpen met een hoorapparaat dat achtergrondgeluid uitzendt.

Ik hou van de absolute stilte. Helaas gebeurt het te weinig. In oktober liep ik mee met de Nacht van de Nacht. Midden in het donker, met 25 man. Onmogelijk haast om absolute stilte te ervaren buiten, in het pikkedonker. Weet je hoe lang het duurt voor het geluid van een vliegtuig volledig is weggestorven? En weet je dat er altijd wel iemand loopt met een nylon jas aan, die enorm veel geluid maakt als de armen langs het lijf slingeren? Toch stonden we af en toe doodstil. Ik had de enorme behoefte om op de grond te gaan liggen, want ik kreeg de neiging om de stilte te willen voelen. Fantastisch!

Jammer, dat alle apparaten zoveel lawaai maken. Computers bijvoorbeeld. Of HiddenWings, als ze op de praatstoel zit.
Daarom zwijg ik nu. Heerlijk is stilte.

Er zijn verschillende vormen van stilte. Er is de stilte zonder geluiden van buitenaf maar er is ook de stilte in je hoofd die er is als je denken even ophoud. De geluiden van buitenaf zijn helemaal te elimineren door in een geluidsdichte ruimte te gaan. Maar de stilte in je hoofd is een veel moeilijkere vorm van stilte om te verkrijgen want echt veel invloed hebben we niet op het denken. Meditatie is een manier om die stilte te krijgen maar er zijn ook andere manieren om dit voor elkaar te krijgen. Of het echt stil wordt kan ik me niet voorstellen (ik heb dan altijd muziek in mijn hoofd, en krijg inzichten die ik niet met mijn denken kan verzinnen ;)) maar het overschreeuwerige ego is dan wel even stil.

Ik denk dus dat stilte opzich relatief is en dat het meer gaat om het loslaten van alle gedachten die wij bedenken.

De stilte in jezelf heeft niets met geluid te maken

Hoe vind jij jezelf terug als je je terugtrekt in je eigen stilte. Als je thuis komt en even gaat zitten na een lange dag elders...... Of na een gesprek met iemand, of een ervaring...........

Die stilte is die ik bedoel..........

Hoe stil is het dan inzelf, wanneer je innerlijke stem tot je spreekt en jou zegt hoe het voor je is.......nu.......

ben je gelukkig, voel je je niet gelukkig. Durf je te kijken wanneer je niet gelukkig bent, of verdring je het maar weer omdat je DENKT er niets aan te kunnen ver-anderen........

Die stilte bedoel ik.......

Ga je het dan met jezelf aan.........

en niet, verdringen of weg baggateliseren.............

Die stilte............

Laatste stukje van "de uitnodiging" van Oriah Moutain Dreamer;

"Het kan me niet schelen waar, wat en met wie je gestudeerd hebt,
ik wil weten wat jou innerlijk overeind houdt als alles om je heen wegvalt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf,
en je eigen gezelschap waardeert in de eenzame momenten........"

Thomas

Op mijn 20e was ik in begeleiding bij een Nederlandse therapeut, naar eigen zeggen gespecialiseerd in het 'stil' luisteren naar de cliënt. Ik vertelde hem dat ik van nature veel tijd nodig heb om ervaringen te verwerken, om tot mezelf te komen en te bezinnen... Hij antwoorde dat dat 'maar niks was, tijdverlies', dat ik wel zou leren veel meer actie aan te kunnen. Ik voelde me heel erg onbegrepen in een heel belangrijk stuk van mezelf. En nu leer ik met vallen en opstaan terug dat dat net het gezonde deel van mezelf is, mijn eigen innerlijke heelmeester...

Je stukje ontroert me Thomas omdat het heel simpel de erkenning geeft voor de liefdevolle dialoog met mezelf.

Jammer he, Inneke, dat de reguliere geneeskunde er dan nog steeds niks van begrepen heeft! En ze krijgen er nog voor betaald ook.

Heel bijzonder, die vier regels, Thomas. Op die momenten hoef ik alleen maar te Zijn. Dat is oke. Af en toe de batterijen eruit en aan de oplader: even Niets. Soms haalbaar, soms moeilijk.

Tja, het was absoluut geen reguliere therapeut. Maar iemand die zichzelf had uitgeroepen tot dé expert op het gebied van behandeling van eetstoornissen. Dé expert wiens ego toch wel heel erg in de weg stond van het 'stil' luisteren.
Ik merk aan mijn felheid dat ik toch nog wel boos ben op die man...

Ik heb in stilte mezelf doorgrond. Wat er overbleef is nu.

Inneke het verwerken van jou, waarvoor jij zegt veel nodig te hebben, is gestoeld op het beschouwen vanuit vele optieken, dat is zoals jij bent. Dat kost meer tijd, maar uit zich wel in de enorme wijsheid die jij hier telkens laat zien.....

Tja en die therapeut? Schrijf hem eens.............

Ja gast mooi wat je laat zien, ik lees je graag al reageer ik weinig

Thomas

Stilte kan confronterend zijn "verborgen Vleugels", daar weet ik alles van. Het grootste deel van mijn bestaan hier was ik er doodsbang voor.

Maar nu?

Ik vind jou verhaal over de lotus die met zijn wortels in een modderpoel staat altijd een mooie. Als je eenmaal door hebt dat het het ego is die voor troebel water zorgt dan blijft de poel op een gegeven moment helder.

Waarom doodsbang voor stilte? Wat kan er gebeuren???

Ik was bang voor wat ik op te lossen had en te begrijpen had over de misbruik en verwaarlozing van vroeger. Ik was ook vet boos gewoon op mijn opvoeders en de wereld. Was!!! Ik DACHT dat ik dat nooit op zou lossen, tot ik er uiteindelijk wel in geloofde en aan de slag ging, de louteringsberg op.......... In het dal veel later was zo een poel en kon de lotus daarna zelfs voelen. (overdrachtelijk natuurlijk)
Voelen had ik allang verdrongen; uit angst wel te verstaan!!!

Ja gast dat ego ! ik weet 't

Ik heb moeten leren pijn in liefde om te zetten, vergeving was de sleutel...........

Liefde is de sleutel Thomas, zonder liefde kun je niet vergeven
Zo heb ik het tenminste ervaren.