hoe word je zeker van jezelf?

hoi jo, komt me bekent voor. maar wat ik geleerd heb is om het gewoon te doen. de eerste paar keer is het moeilijk maar het wordt stedds makkelijker en op het laatst interesseert het je niet meer wat ze van je denken. wil natuurlijk niet zeggen dat je nooit meer onzeker bent, maar het wordt wel minder. het is net als met andere dingen, oefening baart kunst.
weet niet of je er wat aan hebt, maar toch.

succes.

liefs maureen.

Ten eerste begint het met je er bewust van worden dat iedereen om je heen net zo onzeker is als jij. Iedereen voelt kriebels, iedereen heeft zenuwen. Alleen lang niet iedereen laat het zien. Eigenlijk weet je ook best dat het eerste stapje het moeilijkste is. Als je dat weet, neem die eerste stap, en dan snel de volgende. Je hoeft je niet anders voor je te doen dan je bent. Tenslotte hoef je je nergens voor te schamen. Waarom mag je niet zeggen dat je onzeker bent? Het helpt al als je iets moet doen door tegen de persoon te zeggen, sorry als ik niet zo snel praat, maar ik ben een beetje onzeker, komt zo wel goed. Klinkt heel simpel, maar werkt juist goed, omdat de ander heel goed begrijpt wat je bedoeld. Het is geen schande om onzeker te zijn. Gaat er iemand dood? Onzekerheid is juist wat voorzichtigheid, en zorgt voor wat extra controle. Zekere mensen, maken nu eenmaal de meeste ongelukken.

Kan je hier iets mee?

he maureen en nims

klopt helemaal het eerste is het moeilijkste bijv het nummer intoetsen en op bellen. het gesprek gaat dan op zich niet zo slecht. ik zal er eens aan gaan denken dat ik niet de enigste ben en dat het niet erg is.
maar met dingen die echt van jezelf zijn bijv. zingen en de gedichten. is toch wel heel iets anders denk ik maar ik ga het gewoon proberen!

dank je wel

Hoi Jo,

Wees je zelf eens bewust van je gedachten voor je iets gaat doen. Denk je dan misschien; hoe zien die mensen mij, wat zullen ze denken van mij, misschien zien ze mijn onzekerheid wel, straks gaat het helemaal mis en maak ik en blunder....noem maar op. Dit zijn allemaal gedachten van je ego. Verdiep je zelf eens in dit fenomeen en ik zal je verzekeren dat je daarna nooit meer echt onzeker bent.
Het boek van Eckhart Tolle "de nieuwe aarde" is een goed boek om je bewust te worden van je ego. Echt een aanrader.

Liefs,

Sylli

Je wordt vaak onzeker als je denkt dat je iets niet volledig kunt. Ga bij jezelf na waar je jezelf nog kan verbeteren.

Mensen vinden het vaak moeilijk om een voicemail in te spreken en voelen zich dan onzeker. Als je echter vaker een voicemail in spreekt dan krijg je ervaring in het inspreken en verbeter je deze vaardigheid. Een volgende keer zal je je niet meer zo onzeker voelen omdat je veel meer ervaring hebt.

Ditzelfde geldt voor veel dingen. Een heel goed voorbeeld is het welbekende "spreken voor publiek". Of het nou gaat om spreken tegen je collega's of tegen een publiek, de onzekerheid komt em in de stof die je wilt bespreken. Je bent onzeker omdat je niet weet of ze zullen begrijpen wat jij ze wil vertellen, of dat ze met vragen komen waar je geen antwoord op hebt. Hoe meer je je voor bereidt des te zekerder je je zult voelen van de door jouw gevoerde toespraak.

Natuurlijk is het spreken voor publiek iets wat zenuwen met zich mee brengt, maar als je je heel zeker voelt van je voorbereidingen, zal je zekerder zijn voor dit soort dingen.

Als je zeker bent dat je goed bent voorbereidt, is de laatste stap acceptatie. Accepteer dat je het goed hebt voorbereidt, en leg je daarbij neer.

Daarbij nog een toevoeging, accepteer ook dat je je onmogelijk voor alle onmogelijkheden hebt kunnen voorbereiden. Er gaan gewoon dingen mis. Het enige dat eigenlijk uitmaakt is hoe je omgaat met hetgeen dat er mis gaat. Spreek je bijvoorbeeld in het openbaar en kom je niet uit je woorden? Lach er gewoon om, en zeg: "Oeh, wat zeg ik nou weer. Weet je wat, ik begin even opnieuw met die zin." Ten eerste geeft het je wat extra tijd, en lijdt je aandacht even ervanaf. Daarnaast vind het publiek het juist leuker omdat ze zien dat je ook gewoon een mens net zoals hen bent.

Ik weet nog wel van mijzelf toen ik pas fotografeerde dat ik het heel moeilijk vond om mijn foto's aan anderen te laten zien. Op de een of andere manier dekte ik mezelf dan altijd in met woorden als; het was een probeerseltje, het kan altijd beter enz. Ik had zelfs tranen van de zenuwen toen ik tijdens mijn opleiding mijn portfolio moest laten zien in de klas. Het voelde alsof ik mijn hele ziel en zaligheid op tafel had gelegd en dat dit afgekeurd zou worden door die anderen. Maar dat was helemaal niet zo. Ik ben toen ook steeds meer mijn portfolio aan anderen laten zien en kreeg eigenlijk altijd positieve reacties. Het is niet zo dat ik nu blaak van het zelfvertrouwen en naast mijn schoenen loop want daar ben ik het type niet voor. Maar het maakt me nu niet meer zo uit of anderen het wel of niet mooi vinden. Smaken verschillen nu eenmaal.
Dus wat dat betreft heeft LPChip wel gelijk dat hoe vaker je het doet hoe beter het gaat.

Beste Jo, je schrijft;
"Meestal heb ik een probleem en ik weet niet wat ik daar aan moet doen. Met alles wat ik doe voel ik me onzeker. als ik bijv. ga zingen, of een gesprek met iemand moet hebben, of gewoon om op mensen af te stappen, of dromen te vertellen, of mijn gedichten te laten lezen".

Angst!!!
Blijkbaar ben je (in totaal) heel gevoelig. Om niet meer zo kwetsbaar te zijn voor jouw optreden naar buiten, zul je eventueel gezichtsverlies gewoon moeten accepteren. Af durven gaan dus op jouw eigen alternatieve zelf en je niet te muizig opstellen. als er toch iets mis gaat; gewoon mis laten gaan, volgende keer beter.
Angst is een hinderlijke tegenwerker in allerlei situaties en aspecten, maar LAAT JE HIER NOOIT DOOR LEIDEN.
Mijn sitarleraar heeft na 30 jaar over de hele wereld gespeeld te hebben nog altijd plankenkoorts. Hij heeft het geaccepteerd en zecht er beter door te gaan spelen. Zelf heb ik een aantal keer met het Indiase gezelschap opgetreden en weet vandaar uit dus maar al te goed hoe plankenkoorts voelt.

Op een dag Jo ga je door de angst heen, je hebt geen keuze, je kunt moeilijk altijd maar blijven voelen dat je terughoudend moet zijn. Dat houd geen mens vol. Nee dan is af en toe gezichtsverlies veel en veel gemakkelijker en ben je angst al voorbij................

thomas

dank je wel allemaal hier kan ik zeker wat mee doen en over nadenken en ik denk dat ik idd gewoon bang ben om iets fout te doen! ja dat moet het gewoon zijn. vroeger op school ben ik altijd gepest omdat ik anders was.. zat altijd te dromen en lette nooit op buiten spelen was ik op school alleen want dan dagdroomde ik gewoon verder. ik durfde ook nooit een spreekbeurt want dan lachte iedereen me altijd uit als ik iets fout zei.en dan zei je de juf erwat van maar ja dan is het toch al te laat. ik wil niet dat iemand me nog op een of andere manier pijn doet of voor "lul" zet. maar om altijd maar bang te zijn is ook niks natuurlijk. dus ik ga het gewoon proberen!
thank you!!!

Dag Jo goedemorrugguh

Ik weet wel zeker dat het gepest worden van toen(een) achtergrond is. De onzekerheid die nu is gebleven is jouw eigen (foute) reactie op destijds, Een zoals altijd geknutselde houding die je ego je heeft aangepraat, dat doet het ego nu eenmaal. Je was dus al jong anders en de (sociale maatschappelijke) omgeving kan daar niet/nooit mee omgaan. Die wil dat iedereen zich aanpast en dat heb jij niet gedaan. Een pre voor jou Jo. Alleen jij hebt daar nog niet jouw eigen unieke ik in ontdekt. mensen die zich onderscheiden hebben het als kind door het "anders" zijn altijd moeilijker. Zie dit en koester je unieke eigen kind in je.
Wat men in de volksmond dagdromen noemen zijn in wezen zielereizen. De lesstof op school was ondergeschikt aan jouw be-levingen. Zie dit, want dat is gewoon alleen maar heel erg mooi (alleen niet vanuit het eenheidworst denken).
Als jij wilt dat men jou niet meer pijn doet of voor lul zet, dan is het belangrijk dat jij gelooft in jouw eigen (bijzondere) Zijn. Heb jij de liefde en werkelijke aandacht voor jouwzelf gevonden (daar heb je geen anderen voor nodig) dan kunnen anderen je niet meer raken, al blijven zij precies het zelfde doen, snap je?
Ga iets creatiefs doen en ontwikkel dat naar een hoog niveau. Wordt je bewust met je contact met het kosmische en je hooggevoeliheid.
Binnen de kortste keren ontmoet jij je krachten...

Liefs

Thomas

Hi jo!
Wat je noemt is heel herkenbaar, ook ik ken het.
Ik ben vroeger ook altijd gepest maar ben wel mezelf gebleven. Dan ben ik maar anders dan anderen, het gaat om je zelfbeeld.
Ik was heel erg onzeker, ik was zelfs bang om mensen iets te vragen. En ik moet zeggen dat ik ook weleens een dag heb dat het minder gaat.

Ik denk ook dat het belangrijk voor je is om te onderzoeken waar je angst vandaan komt. Waarom reageer ik op dat moment zo? gebruik bijv. de 3 G's gevoel, gedachte, gedrag. Als je weet wat jouwn reactie bepaald kun je veranderingen maken.
Wat ook goed kan zijn is naar jezelf te kijken om wie je bent. Kijk eens niet naar je gebreken maar je pluspunten! En besef ook dat jij degene bent die de touwtjes in handen heeft. Jij weet wat je ware aard is dus laat die gerust zien!
Liefs & Veel suc6!

ik snap het wel maar wel erg moeilijk hoor!
iets creatiefs tja.. ik zing wel heel erg graag maar dat is niet altijd even goed en dat is ook iets wat ik heel erg graag doe. maar ook weer bang dat iemand het hoort en het niet mooi vind... eigenlijk best stom want ik moet het zelf mooi vinden! En ja sommige mensen vinden het stom hoe ik denk of een keuze maak.. maar dat moeten ze zelf weten daar ben ik dan wel zeker van
gr jo

Wie is er nog meer onzeker over zichzelf, en hoe ga je ermee om?