Spiritualiteit vs Wetenschap / Hart vs Hoofd

Vooropgesteld dat de waarheid vaak wel wat naar het midden neigt, kies ik voor het beleven van mijn spiritualiteit vanuit het hart. Het is voor mij wel duidelijk. Ook voel ik heel snel dat iets niet goed zit, maar vraag me wel af of dit, ook al ligt de beslissing dicht bij je hart, niet ontstaat vanuit het denken. Ik zal proberen aan de hand van een voorbeeld dit weer te geven. Ik hou het kort.

Ik zou eens een avond gaan stappen in een andere plaats, zo'n 30 km. van mijn huis. Ik kreeg voordat ik ging nogal wat tegenslag. Het voelde voor mij heel sterk alsof ik niet moest gaan. Tot 3x toe werd ik geremd door een gebeurtenis. Uiteindelijk besloot ik niet te gaan. Het uitgaan ging niet goed voelen. En als ik die kriebel eenmaal heb, dan moet ik luisteren naar die kriebel, want op een andere manier zou het fout gegaan zijn.

Het voelen komt vanuit mijn hart, toch gebeurt het registreren in je hoofd natuurlijk. Want daar zit je brein. Maar die kriebel, ja, dat heeft alles met gevoel te maken.

Wel wil ik benadrukken dat spiritualiteit erg persoonsgebonden is. Als je een communicator bent, of een analiserend karakter hebt, dan sta je er al anders in. Een analiticus wil alles verklaard zien, beredeneerd. Hoe kun je dan nog vanuit gevoel reageren?

Sinds ik het christelijk geloof vaarwel gezegd heb, en mijn eigen manier ontdekt hebt, is het voor mij geen issue meer om anderen te willen bekeren. Zolang ze het gevoel van spiritualiteit niet willen kennen, zal ik de laatste zijn die ze over de streep trekt.

Hoop het zo een beetje verwoord te hebben.

Ik beleef spiritualiteit vanuit mijn hele wezen.
Vanuit hoofd en vanuit hart.
Verstand, intuïtie en gevoel.

Kan het ook niet anders zien en voelen Karin,mooi omschreven!

Voorbij de dualiteit.

Altijd weer die dualiteit.

Het gaat om het intuitieve en instinctieve weten met een intelligente interpretatie. Leg je de nadruk op het een, dan kom je een heel eind, en kies je het ander. Dan ook prima.

Houd je beide in evenwicht dan nog beter. Nadeel is dat de ontwikkeling per onderdeel minder snel zal verlopen.

Wie heeft er wel eens een RPG gespeeld? Je mag EXP verdelen over kracht, snelheid, kennis, etc. Maximaliseer je een bepaald aspect, dan geeft dat je een voordeel. Op de minder ontwikkelde punten ben je dan extra kwetsbaar.

Uiteindelijk zijn de meest machtige figuren, degene die evenwichtig zijn ontwikkeld. Dat kost hun echter wel veel game-uren.

Een keuze is dus goed te maken. Ik doe dat niet. Geduld is een schone zaak. Geen keuze dus. Volledige balans is mijn motto.

Ik ben niet voor niks weegschaal.

Ik bedoelde dat het één het ander niet uitsluit, maar dat ze 'omvat' worden door ons hele wezen.

Ik merk dat de meeste mensen niet een keuze willen maken als ze tussen twee uitersten moeten kiezen. Als jullie er nou toch een van beiden zouden moeten kiezen, welke van deze twee zou dit dan zijn, en waarom?

Mijn idee

Mensen kunnen niet kiezen omdat de stelling verkeerd geleverd wordt.

Spiritualiteit beleef je vanuit je hele wezen, dus lichaam, geest en ziel. De titel zelf zegt spiritualiteit vs wetenschap, wat een andere stelling op hoort te leveren: spiritualteit vanuit het wezen, of wetenschap vanuit het denken.

Maar ik zal binnenkort een essay schrijven over spiritualiteit vs wetenschap, omdat ik merk dat het je toch wel bezighoudt. Want hoewel ze elkaars tegenpolen zijn, hebben ze ook raakvlakken.

Ik heb gezien dat je een essay geschreven hebt, maar het raakt niet de kern van deze discussie. Het lijkt er gewoon op, dat je niet alleen maar vanuit je hart kunt redeneren, en ook niet alleen vanuit je kop. En daar ben ik het wel mee eens. De combinatie is vanuit mijn perspectief dan ook:
"Vanuit het hart gevoeld EN met de kop begrepen."

En

"Met mijn hoofd begrepen en diep in mijn hart gevoeld".

'De allerbelangrijkste stap op de weg naar de verlichting is deze: leren de identificatie met het verstand op te geven. (...) Verlichting betekent uitstijgen boven het denken...'

(Eckhart Tolle)

Eckhart Tolle bij Oprah Winfrey is echt de moeite. Het raakt nog zoveel dieper dan zijn boeken op zich. Wat hij zegt is voor mij gewoon de essentie, de sleutel...daar kunnen geen mooie woorden of grootse gedachten tegenop.

http://www.oprah.com of op youtube

Bedankt voor de link, Inneke. Ik ben het helemaal met je eens.

Ben nu in een boekje aan het lezen waar die zelfde sleutel in voor komt alleen dan vanuit de Tolteken bekeken:
"De stem van de Tolteken" van Don Miguel Ruiz.

Stukje uit het boekje:

"Toen zocht ik in mijn zak naar een klein spiegeltje dat ik in mijn praktijk altijd bij me heb. In dat spiegeltje kon ik een exacte kopie van de schepping zien - een virtuele werkelijkheid uit licht gemaakt. Op dat moment wist ik dat mijn ogen gewoon een soort spiegeltjes zijn. Het licht projecteert een virtuele realiteit in mijn brein, op dezelfde wijze als waarop licht een virtuele realiteit in een spiegel projecteert.
Het was me volkomen duidelijk, dat alles wat ik waarneem een virtuele werkelijkheid is die is opgebouwd uit lichtbeelden. Het enige verschil tussen mijn ogen en een spiegel is, dat er achter mijn ogen een brein zit. En met dat brein heb ik het vermogen de virtuele werkelijkheid die ik op welk moment dan ook waarneem te analiseren, te interpreteren en te beschrijven.
Ik ben als het ware medeschepper met God, met het leven. God creëert wat werkelijk is en ik creëer de virtuele werkelijkheid in mijn geest. Door middel van licht zendt het leven al die informatie naar mijn ogen en ik maak vervolgens een verhaal van wat ik zie. Het verhaal laat zien hoe ik dat wat ik waarneem beoordeel, rechtvaardig en verklaar. Als ik een boom zie, zie ik niet gewoon die boom, maar dan heb ik ook een mening over die boom. Ik heb misschien het gevoel dat die boom mooi is, of juist niet, maar mijn mening over die biim is de resultante van mijn eigen creatie. Als ik eenmaal dat wat ik zie beoordeel, kwalificeer of interpreteer, is het niet langer werkelijk; er is dan sprake van een viirtuele wereld. Dit is wat de Tolteken dromen noemen.
Nu begon alles in mijn geest betekenis te krijgen - als een puzzel vielen alle stukjes op de goede plaats. Eindelijk begreep ik wat mijn moeder en mijn grootvader me al zo lang hadden proberen uit te leggen over de oude filosofie van de Tolteken. De Tolteken geloven dat mensen in een droom leven. De droom is een illusoire wereld die uit lichtbeelden bestaat en de menselijke geest droomt niet alleen wanneer het brein slaapt, maar ook wanneer het wakker is."

Volgens mij kan je de situatie ook als volgd bekijken;
Wij zijn allen spelers van een spel opgedeeld in twee delen het fysieke en het "non-fysieke".
Wat buiten dit spel is weet ik niet verschillende spelen denk ik en oneindig veel mogelijkheden om elk spel te spelen.
Maar nu het spel dat wij gekozen hebben is om wat er is op het non-fysieke deel te integreren in het fysieke deel. Het non-fysieke deel is het pure zijn.
Het fysieke deel is het liniare analitische denken zonder gevoel.
Wat dan met geesten en natuurelemntalen en dergelijke;
Het is een geleidelijke overgang van het ene naar het andere en gaat van het pure zijn telkens dichtere en dichtere frequenties aannemen en wij zitten bijna aan de ene kant van het veld waar zelfs een atoom iets afzonderlijk is.
Aan de fysieke kant waar we bijna denken dat er niets anders is of dat het zonder het analiseren en verdelen van verschillende dingen niet gaat.
Die verschillende dingen zijn één en dat is wat volgens mij op hogere dimensies gebeurd, daar is telkens meer en meer één met "de rest" en gaat het fysieke vlak ook meer en meer energie uitstralen. alles word dan uiteindelijk energie (gelijk het non-fysieke) en is niet van elkaar te onderscheiden.

Ik denk dat er geen onderscheid is tussen de twee enkel dat wij dat onderscheid maken om te leren.
Want als je zelfs maar even stilstaat bij wat je voelt ben je al aan het nadenken over dat gevoel.
Echt leven op je gevoel gaat hier niet, je word gedwongen om dat gevoel te onderzoeken bijna om nader te bekijken wanneer je welk gevoel hebt en of daarop ingaan wel goed is.
Dan is wat wij nu meemaken van een analitisch denken terug naar het denken met gevoel.
Misschien wel van het analiseren van het denken(middeleeuwen) naar het analiseren van het gevoel(modernere tijden) om daarna terug te keren naar het voelen.
Van denken wij wel goed naar voelen wij ons goed bij wat wij denken.

Het is moeilijk om je mening en hoe je denkt over te brengen naar woorden laat staan die woorden duidelijk te maken voor anderen.
Dus ik hoop dat iemand hier aan uit kan.
Niet te veel nadenken alles wat moet zijn zal zijn.
Sorry voor de lange uiteenzetting.

Ik probeer spiritueel te denken vanuit het hart

Van uit mijn Hart......

Ik snap um, Seppe

Er zijn veel manieren om uit te leggen wat de essentie van dit leven is daarom zijn er al zoveel geschriften ontstaan dat er voor iedereen wel ééntje bij zit die begrepen wordt. Helaas worden deze geschriften ook door veel mensen verkeerd begrepen en uitgelegt dat het bijna karikaturen worden van hoe het bedoeld was. Als het begrepen wordt zoals het bedoeld is dan kun je als je er één begrijpt bij alle anderen ook de essentie ervan zien. Want uiteindelijk gaan ze allemaal over de zelfde essentie.
Kernwoord is bewustwording van dat wat IS (en daarmee gelijk van dat wat niet is).

Dank u.
Ik kan met zo weinig woorden niet zeggen wat ik bedoel want dan is er direkt nog zoiets van dit moet je nog zeggen, dat kun je beter uitleggen, dat gaan ze zo niet verstaan, ...
Best lastig.
Maar ja, mooi gezegd.

... ik weet het niet....

Ik weet het zeer zeker niet, Dragon