hallo allemaal,
ik ben Tim en ik ben 18 jaar, ik denk dat ik een hoop te vertellen heb (wil vertellen)ik vind het dan ook moeilijk om dit op een gestructureerde manier te doen.
Eerst zal ik iets over mijzelf vertellen, ik heb net mijn middelbare school afgerond (VWO) en nu heb ik er voor gekozen om een jaartje me volledig op mijn band te richten, er zijn veel dingen gebeurd de afgelopen 2 jaar en had even niet de behoefte aan school te beginnen. Ik moest/moet gewoon even alles op een rijtje zetten.
2 jaar geleden is mijn moeder overleden aan maagkanker, ik weet heel goed hoe ze mij dat vertelde en wanneer. Het was in december, mijn moeder had al verteld dat ze ontzettende pijn in haar buik voelde en dat ze allemaal tests achter de rug had , waarvan er van één binnenkort de uitslag kwam. Ik was net in mijn eentje voor een schoolopdracht naar der Untergang geweest , overigens een prachtige film,en toen ik na afloop thuis kwam hoorde ik het: KANKER. Het eerste wat ik dacht 'het komt wel goed' dat heb ik zo gedacht tot op het moment dat ze stierf, ik ben hier altijd vrij emotieloos over geweest terwijl ik graag eens een keer echt zou willen janken. wegren gedrag?
Wij bleven achter met zijn vieren , vader , zus en kleine broertje van 6. Mijn vader had binnen drie maanden een nieuwe vriendin hetgeen waar mijn zus het erg moeilijk mee had. Ik begreep het wel.
Aan de ene kant omarm ik het feit dat mijn moeder is overleden, het lijkt alsof ze in mij is gekropen, ik ben er echt heel positief door veranderd. Aan de andere kant zou ik de bittere rouw die bij zoiets hoort graag willen voelen.
De laatste 2 jaren ben ik mij meer met spiritualiteit bezig gaan houden waardoor ik ook op deze website terecht ben gekomen.
Het lijkt wel of ik allemaal duidelijkheid begin te zien, ik vind het alleen erg moeilijk om dit als waarheden te accepteren, iets in mij zegt dat ik met beide benen op de grond moet staan. Ik zal maar gelijk van de hak op de tak springen.
Ik herken mij heel veel in de engelmens ,nou klinkt dit misschien heel arrogant en dat vind ik ook van mijzelf. MIsschien zie ik wel alleen de dingen die ik wil zien.
Ook ben ik bijvoorbeeld een waterman en dat sluit bijna volmaakt aan op mijn persoonlijkheid, ook zie ik dan weer verbanden met het watermannentijdperk. (pff het wordt steeds moeilijker om dit allemaal duidelijk op te schrijven) Mijn vader zegt ook altijd tegen mij dat hij overtuigd is van het feit dat het tijdperk van aquarius zal aanbreken. Ik twijfel heel erg tussen de vraag of ik me veel dingen inbeeld of dat deze juist zijn.
Ik luister inderdaad altijd en ik heb een superego, mensen vinden mij vaak arrogant totdat ze mij beter leren kennen. En misschien dat dat risico op grootheidswaanzin aanwezig is en dat ik daarom zo sceptisch tegenover heel het engelmens verhaal sta, puur om niet door te draaien (af en toe ben ik daar erg bang voor en loop nu ook bij een psycholoog). OOK heb ik veel zelfvertrouwen , ik ben ervan overtuigd dat ik alles kan bereiken als ik me daar maar met volledige inzet aan overgeef.
mensen zeggen ook dat ik veel kwaliteiten heb, dat weet ik ook ergens wel, alleen naast je schoenen lopen siert nu eenmaal niet.
Mensen bellen mij vaak op om iets af te spreken terwijl ikzelf weinig initiatief toon (behalve naar een kleine groep voor mij bijzondere mensen). Mensen kunnen een brok in de keel krijgen als ik op het podium een liedje over mijn moeder zing, voel me dan zeer gevleid maar kan moeilijk met complimenten omgaan.
Ook op de crematie van mijn moeder heb ik een lied gezongen, ik kreeg na afloop een staande ovatie (hier kreeg ik hele tegenstrijdige gevoelens over), toen ik dat lied speelde was ik vrij emotieloos , het voelde meer als een plicht. De crematie was overigens heel mooi, er waren wel 500 mensen , het paste niet eens in de ruimte, dat onroerde mij dan weer wel, ik was trots op mij lieve mooie moeder. Hoe één persoon zo belangrijk kan zijn voor zoveel mensen! Ongeloofelijk!
Na de crematie zijn we met al onze vrienden en famillie lekker naar een kroeg gegaan , daar voelde ik mijzelf het fijnst. Ik heb die hele dag geen traan laten vallen, enige schuldgevoelens heb ik daar wel over.
nou weet ik even niets meer om te schrijven. Ik heb dit verhaal express op dit forum geschreven omdat de mensen er hier misschien meer open voor staan. Ik zal dit nooit aan mijn vrienden vertellen, tenzei ik weet dat ze hiervoor open staan.
Het verhaal is misschien erg onoverzichtelijk maar dat ben ik zelf ook. Mijn grote en oprechte dank voor de mensen die dit hele verhaal hebben gelezen. Ik wilde dit gewoon even kwijt
heel veel liefs,
Tim
ps, mocht je Geïnteresseerd zijn in onze muziek dan kun je een kijkje nemen op http://www.myspace.com/newpokerface, het is wel harde punkrock dus het zal voor de meeste mensen vooral een hoop teringherrie zijn.
en als laatste : het goede zou het goede niet zijn als het van het kwade zou verliezen.
Aangenaam!
Delen:
es
jan 7 '08
Hoi Tim,
welkom hier! Ik hoop dat je je ei kwijt kunt hier, maar wat ik vooral wil zeggen: voel je niet schuldig omdat je (bijna) niet huilt. Ik heb gemerkt dat je een soort reservestand op verdriet kunt hebben, misschien omdat het verdriet te groot is? Ik heb mijn dochter verloren 10 jaar geleden alweer, en bij mij kwam het in beetjes, het huilen, het verdriet was bij mij te groot om echt voluit te kunnen huilen. Dus echt, voel je niet schuldig, dit is gewoon jouw manier van verwerken, daar zijn geen vaste regeltjes voor!
Enne, die muziek, ehhh, die sla ik effe over. De band waar ik in speel(de, tijdelijk ertussenuit vanwege de kids) speelt iets andere muziek, hahahaha!
welkom hier! Ik hoop dat je je ei kwijt kunt hier, maar wat ik vooral wil zeggen: voel je niet schuldig omdat je (bijna) niet huilt. Ik heb gemerkt dat je een soort reservestand op verdriet kunt hebben, misschien omdat het verdriet te groot is? Ik heb mijn dochter verloren 10 jaar geleden alweer, en bij mij kwam het in beetjes, het huilen, het verdriet was bij mij te groot om echt voluit te kunnen huilen. Dus echt, voel je niet schuldig, dit is gewoon jouw manier van verwerken, daar zijn geen vaste regeltjes voor!
Enne, die muziek, ehhh, die sla ik effe over. De band waar ik in speel(de, tijdelijk ertussenuit vanwege de kids) speelt iets andere muziek, hahahaha!
inneke
jan 7 '08
Hey Tim,
Welkom hier en bedankt voor het delen van je verhaal!
Je komt op me over als heel rijp voor je leeftijd, genuanceerd in het beleven van en denken over jezelf.
Ik denk dat het echt kunnen rouwen (wat je zo graag wil) zal komen wanneer je je veilig genoeg voelt om alle ideeën omtrent jezelf en je schuldgevoelens los kunt laten. Deze gedachten vullen de leegte op, beschermen je tegen de pijn van het leven. Het is goed dat je je zo bewust bent van jezelf en van je mogelijke valkuilen.
Ik vind het prachtig dat je zo bewust zorg draagt voor jezelf. Enne...naast je schoenen moet je idd niet lopen, maar blij zijn met en trots zijn op jezelf, dat mag absoluut wel!
Ik zal je muziek eens gaan ontdekken se.
Dikke groetjes,
Inneke
Ps Eée Breda? Ik ben opgegroeid in het onooglijke Belgische Meersel-Dreef, vlakbij Breda
Welkom hier en bedankt voor het delen van je verhaal!
Je komt op me over als heel rijp voor je leeftijd, genuanceerd in het beleven van en denken over jezelf.
Ik denk dat het echt kunnen rouwen (wat je zo graag wil) zal komen wanneer je je veilig genoeg voelt om alle ideeën omtrent jezelf en je schuldgevoelens los kunt laten. Deze gedachten vullen de leegte op, beschermen je tegen de pijn van het leven. Het is goed dat je je zo bewust bent van jezelf en van je mogelijke valkuilen.
Ik vind het prachtig dat je zo bewust zorg draagt voor jezelf. Enne...naast je schoenen moet je idd niet lopen, maar blij zijn met en trots zijn op jezelf, dat mag absoluut wel!
Ik zal je muziek eens gaan ontdekken se.
Dikke groetjes,
Inneke
Ps Eée Breda? Ik ben opgegroeid in het onooglijke Belgische Meersel-Dreef, vlakbij Breda
JulienMoorrees
jan 7 '08
Hoi Tim, welkom op Merudi en bedankt voor het delen van je verhaal. Ik hoop dat je hier een eitje kwijt kunt, en wat meer over jezelf kunt terugvinden en vooral duidelijkheid krijgen in jouw gaves en kunnen. Het is inderdaad niet erg als je niet kunt huilen. Ik heb zelf ook moeite met huilen, en soms wilde ik wel eens dat ik het gewoon zou kunnen. Maar toch relativeer ik het eigenlijk altijd weer tot een verklaarbare reden, zodat er geen onnmacht meer blijft zitten. En over jezelf zeggen dat je engelmens bent is niet iets wat je snel durft. Maar dat betekend niet, dat je er niet eentje kunt zijn. Ik weet dat er meer van moeten rondlopen hier, en ben daarom er ook naar op zoek. Toch heeft de engelmens veelal een eenzaam bestaan, dus ik hoop dat je daar een beetje tegen kunt.
Mocht je nog vragen hebben? Stel ze gerust!
Groetjes Julien.
Mocht je nog vragen hebben? Stel ze gerust!
Groetjes Julien.
LPChip
jan 8 '08
Welkom Tim.
Zoals menig hierboven al beschreven hebben, je bent echt niet alleen. Ik denk zelfs dat er veel mensen met gelijke ervaringen op dit forum aanwezig zijn waar wij met z'n allen onze ervaringen kunnen delen. Niet alleen kun je zo je hart luchten en wat zekerheid krijgen, maar je krijgt erkenning en bovenal meer inzicht.
Betreffende het huilen, soms is er een reden voor om niet te willen/kunnen huilen, en soms is het doordat dit is aangeleerd. Het belangrijkste is dat je het kan verwerken, en volgens mij heb jij dat wel gedaan. Dan hoef je helemaal niet te huilen. Veel mensen zeggen dat huilen een teken van zwakte is, en dat is ons ook zo aangeleerd. Om die reden zou een man niet mogen huilen. Dit is echter de grootste onzin. Huilen is ook een vorm van ontroering, iets wat een man ook kan en mag ondervinden. Tuurlijk, het zal moeilijk zijn om te huilen wanneer je jezelf hebt aangeleerd dat je groot en sterk moet zijn, maar dat neemt niet weg dat je het niet meer zal kunnen.
Geef het tijd en op ten duur zal je weer kunnen huilen. Het wil overigens niet zeggen dat als je niet kan huilen dat je de emoties niet kwijt kunt. Je lichaam heeft andere manieren om die emoties van zich af te zetten. Zo kun je bijvoorbeeld ook naar het toilet moeten om het zo van je af te zetten.
Zoals menig hierboven al beschreven hebben, je bent echt niet alleen. Ik denk zelfs dat er veel mensen met gelijke ervaringen op dit forum aanwezig zijn waar wij met z'n allen onze ervaringen kunnen delen. Niet alleen kun je zo je hart luchten en wat zekerheid krijgen, maar je krijgt erkenning en bovenal meer inzicht.
Betreffende het huilen, soms is er een reden voor om niet te willen/kunnen huilen, en soms is het doordat dit is aangeleerd. Het belangrijkste is dat je het kan verwerken, en volgens mij heb jij dat wel gedaan. Dan hoef je helemaal niet te huilen. Veel mensen zeggen dat huilen een teken van zwakte is, en dat is ons ook zo aangeleerd. Om die reden zou een man niet mogen huilen. Dit is echter de grootste onzin. Huilen is ook een vorm van ontroering, iets wat een man ook kan en mag ondervinden. Tuurlijk, het zal moeilijk zijn om te huilen wanneer je jezelf hebt aangeleerd dat je groot en sterk moet zijn, maar dat neemt niet weg dat je het niet meer zal kunnen.
Geef het tijd en op ten duur zal je weer kunnen huilen. Het wil overigens niet zeggen dat als je niet kan huilen dat je de emoties niet kwijt kunt. Je lichaam heeft andere manieren om die emoties van zich af te zetten. Zo kun je bijvoorbeeld ook naar het toilet moeten om het zo van je af te zetten.
Debiorah
jan 8 '08
Welkom Tim, erg fijn dat je hier bent en ons laat delen in jouw verhaal. Ik vond het heel bijzonder om te lezen!
Ik zal je een voordeel geven Merudi, je hoeft hier niet alles uit te leggen, soms zijn woorden gewoon niet passend.
Dus voor mij was je verhaal echt heel duidelijk!
Veel plezier op Merudi!
Ps: je muziek klinkt mij goed in de oren.
Ik zal je een voordeel geven Merudi, je hoeft hier niet alles uit te leggen, soms zijn woorden gewoon niet passend.
Dus voor mij was je verhaal echt heel duidelijk!
Veel plezier op Merudi!
Ps: je muziek klinkt mij goed in de oren.
liesanne
jan 8 '08
hoi Tim
Wat bijzonder dat jij kan zeggen dat je het feit dat je moeder is overleven kan ontarmen, dat het lijkt alsof ze in jou is gekropen en dat je positief bent veranderd daardoor.
Het plaatst de 'dood' in een mooi licht vind ik.
Jouw verdriet voelen...misschien zit er nog iets 'voor'...
warme groet, Liesanne
Wat bijzonder dat jij kan zeggen dat je het feit dat je moeder is overleven kan ontarmen, dat het lijkt alsof ze in jou is gekropen en dat je positief bent veranderd daardoor.
Het plaatst de 'dood' in een mooi licht vind ik.
Jouw verdriet voelen...misschien zit er nog iets 'voor'...
warme groet, Liesanne
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
