Elly: dochter van mem=moeder

Dat is goed zal ik doen Hilly

Een ding kun je in elk geval nu al doen, dat is beseffen dat het even goed zo is en gaan laten wat gaan wil. Heb jij even de ruimte of heb je werkverplichtingen en zo?

ik lees je binnen enkele dagen

Groet
Thomas

Hoi,

Is goed hoor.
Wat zo treffend aan mijn moeder haar omschrijving was eigenlijk alles.

Moeder hield niet van ruzie, wou ten koste van alles de vrede bewaren.
Mijn vader was heel ziek, dus idd trok ze de kar alleen.
Stond echt voor iedereen klaar.Zonder een woord van klagen.
In het verleden is er het nodige gebeurd binnen het gezin.
Zeven jaar geleden een breuk gekomen toen mijn oudste broer overleed.

En ja haar ziekte periode vond ze vreselijk.
Zj kon en wilde niet afhankelijk zijn.

Is mail dit omdat ik je wil laten weten dat je beschrijving goed klopt.

Groet,
Elly/Hilly

Beste Hilly

Hierbij jouw fotolezing. Het is een lezing geworden waarin ik ook jouw vraag heb opgenomen en zo ook stukjes die al eerder verwoord zijn, zijn in de lezing opgenomen. Ik hoop dat je binnen de lezing de kracht en het pad zult vinden die er voor jou in het verschiet liggen……………

Liefs

Thomas



Geven……

Vermoeidheid

Jij….in vogelvlucht

Nu……..

“In het geven ligt het ontvangen…………” Je hebt enorm veel gegeven de laatste jaren en ook eigenlijk je hele leven al Hilly. Jij bent net zoals jouw moeder iemand die het een ander naar de zin wil maken en er amper iets voor terug vraagt. Dit maakt je tot een prachtig medemens die in “het er zijn”voor anderen de zingeving vindt.
Toch moet je ervoor waken dat je niet aan jezelf voorbij gaat en aspecten van jezelf laat liggen, die aandacht behoeven. Het gevoel dat dit wel eens voorkomt bekruipt me dan ook. Jezelf wegcijferen kent ook grenzen en jezelf zo af en toe een pleziertje gunnen mag best wel Hilly.

De vermoeidheid van de laatste paar jaar kent zijn achtergrond in het er zijn voor jouw moeder. En alhoewel dat voor jou een soort vanzelfsprekendheid was (wat niet voor iedereen zo is), heb je wel erg veel gegeven en dat puur uit (naaste)liefde. Hierin ligt ook een kracht van je voor de toekomst. Toch zal eerst de vermoeidheid uit je systeem moeten en het lijkt mij dan ook dat het tijd wordt om in een wat directere vorm aan je zelf te gaan denken. Klinkt misschien onwennig voor je, maar je bent er zelf ook nog. Ik denk aan wat vaker er op uit trekken, misschien yogalessen gaan nemen, een leuke cursus gaan volgen waarin je veel van jezelf kunt leggen (tekenen of schilderen), het kan van alles zijn, als het maar tot een innerlijke stilte komt. Misschien denk je dat het er nog te vroeg voor is, maar kijk hier nog eens goed naar. Zoek zoveel mogelijk ontspanning in zaken die echt goed voor je voelen.
Zoek ook eens wat vaker mensen op die goed naar je kunnen luisteren en niet bij ieder onderwerp wat jij begint, gelijk hun verhaal aan je kwijt moeten. Spreek je hart uit!!!!!

Je bent betrouwbaar, hebt mededogen, een ander zal nooit tevergeefs een beroep op je doen, je bent een gever, een moeder die haar kind veiligheid bied, behulpzaam, kunt heel goed luisteren, loopt je zelf wel eens voorbij; vergeet jezelf wel eens, vraagt weinig, goed van vertrouwen, eerlijk en rechtschapen, bescheiden, flexibel, schepper van harmonie en gezelligheid, onzelfzuchtig…………

Nu? Je hebt een taak afgerond, doordat je er was voor iemand die jou in deze wereld heeft gezet. De laatste jaren van haar leven van zeer dichtbij hebt meegemaakt en dat vrijwel in je eentje. De ziel van jouw moeder is overgegaan, maar zal altijd bij je blijven en je zult met haar altijd in contact kunnen blijven door haar in stille afstemming op te zoeken. Ze is dus niet weg.
Zorgen hoeft nu even niet meer en jouw lege handen van nu zullen straks weer rijkelijk gevuld worden, zodra jij daar weer aan toe bent; niet eerder. Tijd voor nieuwe keuzes, waarvan ik je zeg, laat deze uit het hart komen en niet uit het hoofd. Voel op een helder moment eens wat je nog zou willen in de laatste actieve jaren dat je hier bent. Een kracht van jou is o.a. er zijn voor jouw medemens. Hiermee kun je vele kanten op.

Probeer het in de stilte stil te laten zijn, in het weten dat het goed is zoals het nu is. En is het dat niet Hilly, dan laat dat zijn, totdat het weer stil is……………
Maar nu? Hoeft er even niets en mag er zijn wat is……………..

Met respect

Thomas

Dank je wel.
Kan nu alleen maar even huilen om jouw woorden.
Liefs,
Hilly.

Beste Hilly,
Huilen geeft lucht, en je ziet je bent hier niet alleen,en wat fijn het kan zijn als je inzicht krijgt, en hoe je dan weer verder kan.
Veel sterkte Hilly, geef het de tijd, en de antwoorden komen.

liefs lena

Hoi,
Dank je wel voor je bemoedigende woorden Lena.
Wat Thomas mailde, zo goed ben ik nu ook weer niet.
Heb ook mijn negatieve kanten.
Tijd is moeilijk, moet er gewoon weer zijn.
Maar je hebt gelijk.
Hoop dat de antwoorden komen, de laatste jaren was ik er alleen voor mijn moeder.
En heb er geen spijt van, maar ben mijzelf ergens kwijtgeraakt.

Liefs,
Hilly.

Wat Thomas mailde, zo goed ben ik nu ook weer niet.


dat had je gedacht!!
maar goed ik begrijp het,moeilijk als je er gewoon moet zijn weer!
ja je leven heeft stilgestaan, en nu moet je weer verder!
is er iemand in je omgeving die begrijpt wat je nu doormaakt?

Ha,
Nee niet echt denk ik
Er zijn vrienden die ook ouders verloren zijn.
Die kunnnen een heel eind mij volgen.
Maar dementie is moeilijk.
Ik droom bijna iedere nacht over mijn moeder.
Vannacht droomde ik (is eigenlijk niet uit te leggen) dat niemand mij begreep en ik niemand begreep.
Heeel eng, zo voelt dementie misschien.
De afgelopen nacht vertelde ik een heel verhaal aan mijn moeder, maar zij ging er niet op in.
Mijn vader, al 20 jaar overleden, zat er naast.
Ik heb ook gedroomd dat moeder bij mij kwam en was genezen van een hartkwaal,Zij zei toen tegen mij dat mijn vader en zij het hadden uitgepraat en zij was weer beter.
Zo kan ik nog wel even doorgaan.
In het mortuarium voelde ik haarde derde dag niet meer.
Zij was weg.
Ook nu voel ik haar niet, maar dat komt denk ik wel.
Als het verdriet wat hanteerbaarder wordt.
Ga toch wel nadenken over je woorden, heb niet echt geleefd voor mijzelf de laatste jaren.
Is niet zielig hoor.
Gewoon weer een stukje bewustzijn.

Liefs,
Hilly.

Hilly,
Ik vraag me af (ik weet het dus niet) of het de bedoeling is dat we de aanwezigheid van onze overleden naasten blijven voelen.
Rouwen en verdriet horen bij afscheid nemen, bij het loslaten- bij het besef dat ze 'weg' is- terug naar het Licht waar we allemaal onze oorsprong hebben.
Kun je je gerustgesteld voelen dat ze de derde dag 'weg' was? Ik denk dat ze het leven los heeft kunnen laten en dat is ontzettend mooi en belangrijk voor haar.

Met respect en medeleven voor wat je nu doormaakt,
Inneke

Hallo Inneke,
Weet het ook niet.
Zou het wel fijn vinden denk ik om iets van haar te voelen.
Ja ik geloof dat moeder een goede kant is opgegaan.
Dat weet ik eigenlijk wel zeker, in haar leven een intens goede vrouw, dus kan niet anders dat ze ergens goed zit.

Dank voor je bericht.

Liefs,
Hilly.

Hilly
Weet niet goed of ik je ermee help of niet,maar we zijn beide dochters van een moeder die is overgegaan.
Voor jou nog maar heel kort en voor mij al weer een tijd geleden.
Maar volg je gevoel in deze, je moeder moeten loslaten,is gewoon heel moeilijk.Mis mijn moeder ook en had dezelfde vragen als jij.
Weet ook niet of ik er ooit een soort van vrede mee zal krijgen, daar zit het gevoel voor haar te diep voor denk ik.Dromen zijn ook bedoeld om alles te verwerken je confrontaties met haar dementie,je intensieve zorg, en nu het weten dat ze weg is.
Misschien komt er een moment voor je dat je contact nog met haar kunt krijgen wie weet.
Maar neem je tijd om te rouwen, verdrietig te zijn,en ondanks alles goed voor jezelf te blijven zorgen.
Vertrouw erop hoe moeilijk het ook voor je is, dat je moeder verlost nu is van het aardse en haar dementie.

lieve groet

Lena,

Ja, ben zeker blij voor mijn moeder.
En ik zal het wel leren om het een plaatsje te geven.
Ik wist het al maanden dat het niet goed met moeder kwam, maar toch blijft het onverwacht.
En heeft een dieper impact op mij dan ik had gedacht.
Maar kan ook dankbaar terugkijken naar de laatste 2 jaar.
En inderdaad, moet beter voor mijzelf zorgen.
Eten ed schiet er vaak bij in.

Lieve groet,
Hilly