Nu we iets hebben afgesloten en iets nieuws starten vandaag deel ik graag met jullie een hoofdstukje uit 'de Profeet' van Kahlil Gibran.
En een Sterrekundige zei: Meester, hoe is het met de tijd?
En hij antwoordde:
Je zou de tijd willen meten, de onmetelijke en onmeetbare.
Je zou je gedrag en zelfs de overleggingen van je geest willen richten naar uren en seizoenen.
Van de tijd zou je een rivier willen maken en, aan haar oever zittend, de stromingen gadeslaan.
Toch is het tijdeloze in je zich bewust van 's levens tijdeloosheid.
En weet dat gisteren slechts vandaag's herinnering en morgen vandaag's droom is.
En dat wat in je zingt en peinst, verwijlt nog steeds binnen de grenzen van dat eerste moment, dat de sterren door de ruimte verstrooide.
Wie van je heeft niet het gevoel dat zijn liefde grenzeloos is?
En toch wie voelt ook niet diezelfde liefde, al is zij grenzeloos, besloten liggen in het middelpunt van zijn leven en voorttrekken niet van liefde-gedachte naar liefde-gedachte, noch van liefde-daden naar liefde-daden?
En is ook niet de tijd evenals de liefde ongedeeld en zonder gang?
Maar zo je in je denken de tijd in seizoenen meten moet, laat dan ieder seizoen alle andere omsluiten.
En laat het heden het verleden vol herinneringen omhelzen en de toekomst vol verlangen.
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
