de 3 vu's

Grappig. Is het zo dat je dit altijd hebt, of is het net zoals een deja-vu spontaan, en niet zovaak voorkomend.

Ik denk dat je dit soms hebt ineens. dat heb ik tenminste met het tegenovergestelde van een dejavu dat het lijkt dat je iets voor het eerst meemaakt terwijl je dit bijv dagelijks mee maakt.
Ik heb dit vaak als ik dan met me ouders en me broertje beneden zit in de huiskamer en dan ineens een moment van huh ken ik hun wel zoiets vreemds net of ze een paar minuten onbekende voor mij zijn. Maar in dat artikel zegen ze dat je dan last hebt van migraine, geheugenverlies of epilepsie, want daarvan is een jamais vu vaak een symptoon of voorbode.
Maar ik heb dat niet volgens mij dus ik weet ook niet hoe dat zit

Ok bedankt voor de uitleg. Lijkt me heel vreemd dat je even niet meer precies weet wat er gebeurd. Alsof je even tijd nodig hebt, om uit de andere wereld terug te komen.

Ja precies zoiets zo voelt het ook vanuit een andere wereld terug komen

Ik weet niet of het hetzelfde is maar ik heb al vanaf mijn kindertijd migraine. Wat er dan gebeurd is inderdaad soms alsof je in een andere realiteit stapt. Bij mij is het in ieder geval zo dat de wereld een stuk vermoeiender is als anders. Alles lijkt nog 10 x harder binnen te komen dan anders. Dus dan heb ik behoefte aan pure stilte en geen licht. Wat ik ook vaak heb is dat mijn gezichtsveld helemaal vertroebeld, alsof er allemaal lichtflitsen voor mijn ogen langsschieten, de 1e keer dat dit me overkwam werd ik er heel misselijk van. Maar ik geloof dat bijna alle mensen met migraine dit hebben, en het kan ook een fysiek proces zijn. Als je weer terug komt uit een migraine aanval lijkt de wereld wel ineens weer prachtig, want ja ik ben heel blij dat ik weer normaal kan functioneren.

Ja ik heb geen migraine voor zover ik weet maar ik heb dat wel vaak dat het net is of ik niet in deze wereld ben maar ergens anders waar geen tijd is niks waar niks tot je doordringt en het heel rustig en leeg is...waar dat is weet ik ook niet.
Ik kan alles doen werken als ik me zo voel maar het lijkt net of ik er niet ben en alles automatisch doet...een soort automatische piloot.

Dat klinkt als spontane meditatie Anne.
Dus niet dat je er echt voor gaat zitten, maar of er ineens een knop omgaat.

Dit kan ik ook. Ik deed het vroeger al toen ik naar school fietste. Dat was een rit van 15 minuten, en zo ongeveer op de helft was een drukke weg, en daartussen heel rustig. Ik raakte dan tijdens het fietsen in een soort van meditatie waarin ik kon dromen. Ik zou zeggen: Dagdromen. Op het moment dat ik dichtbij het drukke kruispunt kwam kwam ik altijd uit de dagdroom om even op te letten, en vervolgens na het oversteken ging ik gewoon weer verder met dagdromen. Het is alsof ik tijdens het dromen wel kon zien wat er gebeurde maar dat ik prioriteit kon geven aan wat ik mee wilde maken. Zo fietste ik eens op een weg waar op zich geen gevaren waren en was ook diep in gedachten verzeild dat er van achteren opeens een scooter aangescheurd kwam. Ik herinner me nog dat ik half m'n dagdroom, half de weg zag zodat ik goed rechts kon rijden zodat hij erlangs kon zonder de dagdroom te onderbreken. Ik weet nog goed dat ik best wel schrok toen hij echt langs kwam scheuren omdat het toch een hard geluid maakt, en toen werdt ik soort van wakker om even van de schrik te bekomen.

Overigens ben ik iemand die wel migraine heeft, en ik kan je zeggen dat het hier gaat om 2 verschillende ervaringen. Voordat ik een migraine aanval krijg heb ik ook zo'n moment van "pats, nu gaat hij komen" en op zo'n moment kan ik even niet meer nadenken. (Dat is best lastig in een gesprek, want je begrijpt de woorden die gezegt wordt wel, maar je kan niet bepalen of het voor jou geldt of niet. Het is net alsof je even geheugenverlies hebt. Overigens heb ik dan niet het gevoel dat ik personen of objecten niet ken, ik kan alleen geen relaties meer leggen.)

Zo had ik laatst een aanval terwijl ik met iemand bij de Fax zat te praten. Hij had een probleem en vroeg mij om raad. Gelukkig gaf hij zelf antwoorden. Vlak voordat hij klaar was met z'n vraag kreeg ik een migraine aanval. Ik heb toen ingestemt met zijn antwoord terwijl ik zoiets had van: pff, ik heb geen idee, maar ik zeg wel ja, dan kom ik er later wel op terug als ik een beter antwoord kan geven.

Want hoewel je geen relaties kan leggen, je maakt wel alles normaal mee, en onthouden lukt ook gewoon goed.

Migraine is dan ook een overbelasting van de hersenen waardoor random prikkels gestuurd worden. Dit veroorzaakt de schitteringen en tintelingen en maakt je in staat om geen relaties/verbanden meer te kunnen leggen.

Hej LPChip,

Je had me dat al een keer verteld over dat je toen aan het fietsen was en eigenlijk was je er zelf helemaal niet bij maar alles gebeurde wel automatisch...
Denk je dat dit verhaal met de fiets met mirgraine heeft te maken?

Ik zelf weet niet waarom het soms lijkt of ik er niet ben en alles automatisch gaat. Ik heb er wel een theorie over..
Ik denk dat het te maken heeft met dat alles op dat moment teveel voor je is en dat je dan niks meer kan opnemen omdat je jezelf automatisch afsluit voor invloeden van buiten af. Je kan hierdoor gewoon alles blijven doen maar met een gevoel alsof je het niet echt beleefd. Omdat dat die bescherming is van jezelf hoef je ook niet veel na te denken over de dingen die je doet.

Maar echt leuk is het niet.

Nee, absoluut niet. Migraine en dagdromen (om het maar zo te noemen) zijn compleet andere dingen. Ik heb mijn migraine vrij goed onder controle en ik kan daarom bevestigen dat een migraine een vorm van afreageren is, terwijl dagdromen een vorm van meditatie is. Een migraine aanval overkomt je, die kun je niet zelf starten. Ik kan op elk moment van de dag op elke locatie beginnen met dagdromen. Ik kan het zelfs als ik in de auto rijdt, achter mijn computer zit te werken etc, zolang ik er niet bij hoef na te denken.

Ik denk dat de meeste dit kunnen, omdat vooral kinderen bij het horen van een verhaal (of lezen ervan) zelf dat verhaal gaan voorstellen, wat mij op hetzelfde lijkt.

Ik zie dit dagdromen overigens niet als een teken van: het is te veel voor me, ik sluit me af, maar ik zie het als een mogelijkheid om te ontspannen, of mijzelf te vermaken. Ik heb dit gauw wanneer ik me verveel en ik dat niet kan veranderen.