Ik ben in mijn ouderlijk huis en kijk vanuit mijn slaapkamerraam naar buiten. Ik zie een witte tornado naderen vanuit het westen. Ik zeg tegen Giorgo: "kijk dat is de tornado van in mijn dromen!"
Ik ben hel bang en tegelijk weet ik dat ik niet op de loop kan/mag gaan. Mijn vader zegt dat het nog zeker 15 minuten zal duren voor hij hier is en gaat nog naar buiten. de tornado komt dichter en wij (ma, Giorgo, zussen, buurmeisjes.....ik weet niet meer wie er allemaal bij was) bereiden ons voor om naar de kelder te gaan. Ik neem mijn pop en knuffel mee. In de keuken zie ik veel paaseitjes liggen die mijn ma gekocht heeft. (vind ik raar, voor als we 't overleven heb ik het gevoel) We hebben niet meer de tijd om alle ramen dicht te doen, dus er blijven er open. We gaan naar de kelder, moeten ons ma dwingen om mee te gaan ipv naar boven om de ramen te sluiten. Mijn maltezerhondje en nog een ander beestje gaan mee de trap af (heb vele hondjes en andere beestjes gehad als kind). Ik hoor de hele tijd een dramatische pianomelodie (opklimmende akkoorden)- "heel irritant en overdreven," denk ik in mijn droom.
Als de tornado aan het razen is, vragen we ons af of we niet beter naar de garage gaan- of dat niet veiliger is, dan kunnen we naar buiten als het nodig is. Mijn vader is ook nog niet terug...
Dan vraag ik me af of we in het oog van de storm zitten.
Ik word wakker.
Direct bij het ontwaken besefte ik dat dit een heel belangrijke droom was. Ik moest denken aan het liedje "Storm" dat heel belangrijk is voor mij- aan de boodschap ook van dat liedje.
Giorgo heeft een week geleden ook een reading gedaan met een hele krachtige boodschap. Waar het op neer kwam was dat de tornado raasde om te zuiveren en dat als de tornado over zou zijn, er een prachtig stralend en nieuw landschap zou zijn. Ook zag hij een lotus, een vliegeniersgans met babygans, een achthoekig doopvont, Jezus aan het kruis en mij genietend in een winterlandschap en daarna met m'n gezicht onder water- alsof ik gedoopt werd.
Die reading en deze droom geven mij het vertrouwen dat de storm die in mij woedt goed is, nodig is. Gisteren kwam de opluchting, de vastzittende energie die terug ging stromen tijdens een parchtige wandeling. Ik koester het Larimarsteentje dat ik draag als een waardevolle vriend en de droom van vannacht als een aanmoediging. Ik ben naar een integratief therapeut gestapt om echt door dit proces te gaan, om begeleid te worden en mijn pad vol te houden. en vandaag voelde ik me zo licht, dankbaar, krachtig en ontroerd.
Hoop.
Als je tot hier bent geraakt, bedankt voor het lezen dan
Het voelt goed om het allemaal neer te pennen.
Dikke- lange afstands- winterknuff,
Inneke
en ja, ik vang er glimpen van op.
