emotionele pijn loslaten

Hoi Dilana,

Heel erg bedankt voor je openhartige verhaal. Nogal een binnenkomer voor iemands eerste bericht. Je hebt er goed over nagedacht en ik vind het heel goed dat je bij jezelf een patroon aan het herkennen bent waarin je jezelf graag anders zou willen zien.

Wat vooral de kern van jouw vraag is, gewoonte, routine en veiligheid en vooral controle. Door zelf het ongeluk op te zoeken heb je een stuk controle over je leven. Tenslotte wordt je er dit keer niet door overvallen, en ben je er redelijk op voorbereid. Toch is het enkel de behoeft naar vroeger en ervaren wat je al die jaren gewend bent. Dit alles wordt geregeerd door je onzekerheid, die jezelf maar steeds zegt dat er wat mis met je is, en jij het niet de moeite waard bent om eens echt te genieten.

Bij deze wil ik je dan ook zeggen. Je bent het waard! Ik ben echt trots op je openhartigheid en je reactie. Daar kunnen veel mensen nog wat van leren. Ga vooral zo door!

Groetjes Julien.

Hoi Dilana,
Welkom hier!

Ook voor mij is het een heel herkenbaar verhaal Dilana.
Zoals het stukje wat Debiorah zo kraakhelder stelt gaat het ook vaak zo. Her-kenning heet het ook weer in dit geval. Dat kan doorgaan tot de les geleerd is. Helaas is het voor velen zo dat het een toestand van moedeloosheid kan brengen na jaren van herhaalde teleurstelling. Het heeft nog veel meer kanten ook die echter te divers zijn om in een bericht te plaatsen.
Een gekwetst hart zal zich niet snel her-kennen in een heel hart. Een gekwetst mens zal het niet snel aan gaan met een sereen en emotioneel evenwichtig mens. Simpelweg omdat het niet vertrouwd voelt.
Zoals jij het helder weergeeft is een realiteit die ik niet alleen uit mijn eigen bestaan ken, maar ook uit de levens van velen. Ik vind het enorm knap hoe jij uit een weet te zetten hoe dit voor jou werkt. Hierbij kan ik je melden dat je de deur naar innerlijke vrijheid hebt open gezet. Dit heldere zien en beschrijven is dan ook een deel van de verlossing van jouw pijn.
Die pijn bestaat in het niet be-grijpen van o.a. de pleger en de motieven van de pleger(s) van destijds en de eventuele levende boosheid. Zodra wij leren zien dat de motieven niet tegen ons gericht zijn, maar ontstaan zijn uit de eigen pijn van de pleger(s), verandert het beeld al en daarmee tevens de innerlijke beleving van pijn. Ik raad je aan eens te gaan lezen in “de sleutel tot zelfbevrijding”van Christiane Beerlandt. Zij geeft een heel heldere uiteenzetting van de achtergronden van misbruikers. Hierdoor zul je gaan begrijpen dat de plegers het niet speciaal op jou gemunt hadden en zal er ruimte ontstaan voor meer zelfliefde. En dat laatste is nodig voor innerlijke vrijheid en ruimte om in liefde naar het zelf te kunnen staan. Hierna leer je je gemakkelijker in liefde met een ander te verweven.

Je zet het echt goed neer en in mijn woorden voeg ik er aan toe dat liefde en pijn niet in een hart samen kunnen wonen.

De prachtige keerzijde van het transformeren van pijn naar liefde is wijsheid en innerlijk weten! Je bent de deur al gepasseerd fijn mensenkind. Laat je door niemand of niets weerhouden om in contact te treden met die liefdevolle mens die nog altijd in je is, wat anderen er ook van zeggen; ga!

Met liefde en respect

Thomas

Dank jullie voor de mooie woorden en het warm welkom.

@ Nims
Het heeft alles te maken met controle en soms een beetje ik sta er bij en kijk ernaar gevoel. Mijn hoofd weet beter, maar mijn gevoel neemt de overhand en laat me regeren en handelen. Soms tot stampvoetens van mezelf toe.
Je zo dicht bij je eigen weg voelen en op één of andere manier er net niet kunnen komen . En ja daar soms veel te hard voor mezelf in zijn. Zien wat ik nog moet doen en niet zien wat ik al gedaan , bereikt heb en vooral wie ik al ben. Bedankt voor je woorden.

@ Thomas.

Je woorden hebben me geraakt , dank je wel daarvoor.
Ja ik geloof ook wel dat er veel diverse kanten aan zitten ,althans die voel ik . Maar dat zijn wel degene die me juist interesseren.

Dat herkennen herken ik idd.
En in dit geval gaat het mij om het herkennen van het negatieve patroon.
Het toch nog van mijn stuk , van mijn eigen waarheid af laten brengen, ook van mijn eigen waarde als iemand mijn oude patroon aanraakt.
Mijn eigen doemgedachten bevestigd krijgen door een ander , kan me nog zo intens raken dat het me weer even flink van mijn pad af kan krijgen.
En juist het afstand nemen van die mensen , die gevoelens lijkt zo moeilijk te zijn.

En daarbij zelf ook niet blijven vasthouden aan je verleden en doemgedachten. Je bent niet je verleden , maar wat je er zelf van maakt. Alleen de praktijk kan me wel eens laten grommen.
En het wel en niet begrijpen , waarom ik daar zelf voor kies.

Loslaten van de oude pijn, door het zien dat het niet daadwerkelijk om mij ging ?
Ik weet dat het niks met mij te maken had als persoon, alleen het heeft me wel gevormd als persoon en dat is lastig los laten.
Dat zit zo diep van binnen in je basis,verkeerde negatieve boodschappen die je hebt ontvangen , dat ik eerlijk gezegd betwijfel dat door het zien van het motief van een dader dat verandert kan worden.
Het is me tot nu toe iig nog niet gelukt.

Ik geloof meer in de pay off die er nog is , wat laat mij nog vasthouden aan die oude pijn , wat haal ik er nog steeds uit.
Alleen het antwoord daarop , behalve controle, moet ik dan schuldig blijven.

Vandaar ook dat ik er graag over van gedachten wil wisselen.

Liefs
Dilani

Hoi Dilani,

wat stoer dat je je verhaal hier hebt opgeschreven!
En ik herken wat je zegt. De clash tussen gevoel en verstand, de volwassene die het perspectief wel ziet, maar het kleine gekwetste kind dat er doorheen schreeuwt, razend en intens verdrietig. Het wel weten, maar het soms niet doen. Niet uit onwil, maar uit onmacht.
Hartstikke goed van je dat je zo naar jezelf kunt kijken, dat je het left hebt jezelf te confronteren en dit met andere te delen. Dat is een kwaliteit waar veel mensen een moord voor zouden doen. Jij hebt het niet alleen, jij doet er ook iets mee!

Je wordt gevormd door wat je is overkomen. Mee eens! Maar ik denk wel dat je essentie, je basis, wie jij echt bent, gewoon is. Je reactiepatronen, je communicatiemethodes, je gedachtes, je gevoelens over jezelf die zijn gevormd, maar niet jij. Diep vanbinnen ben jij er nog steeds. Het is nu de kunst om je sluiers van afweer af te doen. Ze hebben je geholpen toen je echt niet anders kon, toen je ze nodig had. Zorg er nu voor dat ze je niet overnemen. Bedank ze dat ze je hebben geholpen. Geef ze een warm plekje, e hebben er tenslotte voor gezorgd dat je er nog bent, dat je niet helemaal de weg bent kwijtgeraakt!
En als het wel gebeurt, straf jezelf dan niet, wees mild voor jezelf dat heb je verdient. Je doet het namelijk hartstikke goed. Echt waar, petje af!

Je bent goed op weg. Wat je doet is moeilijk en je hebt er lef voor nodig, maar dat zit wel goed met jou :).

Om nog even in te gaan op wat je laat vasthouden aan de oude pijn. Ik denk dat de basis angst is. Controle is voor mij namelijk ook een vorm van angst; angst voor het echt moeten voelen van pijn. Angst dat we niet kunnen handelen wat er gebeurd als we die pijn ervaren. Want toen we jong(er) waren, konden we inderdaad met sommige pijn niet omgaan, daarom creërden we angst, controle, woede, schuldgevoel... een reden om onszelf wijs te maken dat wat er gebeurde op de een of andere manier toch verklaarbaar was. Dat hoe krom, oneerlijk en niet kloppend het was wat ons ovekwam, we gek zouden worden of gevoelsmatig dood zouden neervallen als we die realiteit onder ogen moesten zien. En het vermogen om dat te zien hadden we toen niet.
Maar goed, wie weet denk jij er anders over en als dat zo is, dan hoor ik het graag :).

Als je van lezen houdt, dan heb ik nog wel een paar tips.

Heel veel liefs en sterkte.
Zet hem op en houd vol, je doet het ontzettend goed!

Dragon

Hoi Dragon,

Bedankt voor je uitgebreide antwoord en je opstekers doen me goed.

Het is soms lastig voor je omgeving te zien waar je mee bezig bent en sommige bestempelen het als het blijven hangen in het verleden of negatief zijn.
Dat raakt me dan en kan me laten twijfelen of ik wel goed bezig ben, terwijl het als noodzaak voor mij aanvoelt.
Ik moet mezelf dan echt weer even een duwtje geven, het feit dat ik over dingen nadenk en de zwaardere onderwerpen niet uit de weg ga, wil niet zeggen dat ik negatief ben. Juist niet zelfs volgens mij .
Maar jouw woorden geven mij daar zeker een goed gevoel in .

Herkenbaar je woorden van volwassene en schreeuwend kind en de eeuwige honger die het kind in je lijkt te hebben.
Maar ook het steeds meer voelen groeien van het kind naar volwassen zijn een mooi proces.

Ik geloof er ook in dat mijn eigen ik er is, dat is wat ik denk ik ook aangaf. Het voelen dat ik nabij ben, mezelf bijna kan aanraken , maar net toch weer afdwalen en weer terug in de leegte vallen. ( zoiets tis een flard dat ineens binnen komt ).

Wat jij zegt over angst is voor mij herkenbaar, alleen ik denk niet dat mijn reden om vast te houden nog is dat ik bang ben om de pijn te voelen.
Dat was ooit wel zo , ik wilde het voelen maar was bang, maar wist dat ik erdoor heen moest om het los te kunnen laten.
Het losmaken van alle afweermechanismen heeft wat tijd gekost , maar ik heb oog in oog gestaan met mijn pijn en doorvoelt.
Misschien dat het nog in acceptatie zit, dat zou kunnen .

Maar het lijkt meer of ik mezelf wil beschermen. Het gevoel niet weer tegen pijn aan te willen lopen . En niet van een positieve afloop uit kunnen gaan. Klopt wel wat Nims zegt...al voorbereid zijn op het slechte dan overvalt je het iig niet.


Hmm deze raakt mij nu zelf.
De angst dat ik mezelf dan niet meer op kan rapen, dat ik zo diep ben gegaan, meerdere malen, niet weten of ik dat nog eens kan. Er word wel eens tegen me gezegd dat het een wonder is hoe ik eruit ben gekomen en dat ik dat aan mijn kracht en doorzetting heb te danken.
Natuurlijk zie ik dat zelf niet ( beetje zelfspot kan geen kwaad )
Tegelijkertijd haat ik die kracht, rare gedachtegang misschien maar die kracht heeft me ook door laten gaan. En soms had ik gewild dat dat niet zo was, omdat het een ( te ) zware weg was ( au ).

Ik ben het wel met jouw stukje eens dat je als kind zijnde van alles creert om niet te hoeven voelen en dat je die patronen meeneemt in je volwassen zijn. En dat je daar idd dankbaar voor mag zijn en liefdevol met je afweermechanismen om mag springen. Mijn ervaring is ook als je ze liefdevol behandelt, ze minder aanwezig zijn. Ze erkennen geeft ook ruimte om ze los te laten.
Alleen ik heb de wetenschap voor mezelf dat ik de daadwerkelijke pijn overleef in het verleden en nu, en toch houd ik ergens vast.

Onduidelijk hoe dat dus nog zit....het is wat met die patronen , maar komt tijd komt raad, al zou ik ik niet zijn als ik gisteren er nog van bevrijd wilde zijn.

En ja ik lees graag, tips zijn welkom !

Liefs
Dilani

Hoi Dilani,

geen dank!
Voor mij is het ook fijn om te lezen hoe jij over de dingen denkt. Het zet mij ook weer aan tot nadenken. Ik moest lachen om je stukje over negativiteit: inderdaad! Ik ben niet zwaarmoedig en negatief, ik ben hartstikke goed bezig!!!!! (zeg ik ook wel eens tegen mezelf).

Ik zie een vermogen om de zaken van veel kanten te bekijken. Hartstikke goed en soms lastig, omdat dat soms tot tegenstrijdigheden leidt....

Vertrouwen in jezelf, vertrouw op jezelf!

Je komt er wel, het is nu eenmaal een lastig proces :).

Illusies - over bevrijding uit de doolhof van onze emoties, van Ingeborg Bosch
De kracht van het nu, van Eckhart Tolle
De overwinning, van Rhonda Britten
The five things we cannot change, van David Richo

Een warme groet!

Hoi Dilani,

Ik ben nogal kristallengek en op zoek naar een bepaalde kristal kwam ik een ander kristal tegen die jou misschien heel goed kan helpen.

Ik zal een beschrijving geven, kun je er niets mee leg het dan maar lekker naast je neer

kunziet,



Het kalme Kunziet is een zeer spirituele steen met een hoge vibratie. het laat het hartcentrum en onvoorwaardelijke liefde ontwaken en zorgt voor liefdevolle gedachten en communicatie. Het straalt vrede uit en verbindt u met universele liefde. kunziet brengt u in diepe meditatieve toestand en is weldadig voor diegenen die problemen met mediteren hebben. Daarnaast versterkt het de creativiteit en stimuleert het nederigheid en de bereidheid te dienen.
Kunziet is een beschermende steen, zowel voor het individu als voor de omgeving, die de kracht heeft om negativisme te verdrijven. Deze steen beschermt de aura tegen ongewenste energieën en verdrijft aangehechte entiteiten en geestelijke invloeden. Kunziet leet u onafhankelijk te zijn, zelfs in een menigte en versterkt het energieveld rond het lichaam.
Op psychisch niveau moedigt Kunziet zelfexpressie aan en geeft het gevoelens vrij baan.
Het verwijdert obstakels op uw pad en zorgt ervoor dat u zich kunt aanpassen aan de druk van het leven. geblokkeerde herinneringen kunnen met kunziet worden bevrijd. Dit kristal is een goede genezer voor mensen die te snel hebben moeten opgroeien en herstelt verloren vertrouwen en onschuld. het stimuleert verdraagzaamheid jegens onszelf en anderen en vermindert stressgerelateerde angst. Op geestelijk niveau bevordert Kunziet introspectie en het vermogen opbouwende kritiek te verwerken. Het heeft de macht intelect, intuitie en inspiratie te combineren.
kunziet is te gebruiken om emotioneel afval op te ruimen, emoties te bevrijden en hartzeer te genezen, vooral als dat uit vorige levens afkomstig is. Het heft weerstand op en helpt u om een compromis te bereiken tussen uw eigen behoeften en die van anderen. het vermogen stemmingen te verbeteren is praktisch bij depressies die hun oorzaak op het emotionele vlak hebben. Tot slot verlicht Kunziet paniekaanvallen.


Hmmm...nu ik het zo nalees zou dit ook best een goede kristal voor jou kunnen zijn Dragon.

Liefs

Dilani, ik vind wat je schrijft en de reacties daarop ontzettend rijk en waardevol. Misschien voeg ik niets toe, maar wil toch ook iets kwijt omdat het me raakt.

We hebben als kind allemaal, in meer of mindere mate, emotionele pijn ervaren. En als volwassene zitten we met de patronen die het kind heeft aangewend als overlevingsmechanismen en hebben we er last van. Zoals je zegt: zonder die overlevingsmechanismen was je er niet meer! Het kind in jou wil leven, gekoesterd worden en beschermd. Straf het niet door boos op haar te zijn. Een oefening (uit de psychosynthese)die mij enorm heeft geholpen (en die ik eigenlijk vaker zou moeten doen), is de volgende. Visualiseer/ stel je voor dat je het kleine meisje in jezelf op schoot neemt. Zeg haar dat ze veilig is en dat je goed voor haar zult zorgen. Vraag haar wat ze nodig heeft, wat haar behoeften zijn.
Het is een oefening die veel kan losmaken, heel krachtig. Als je iemand hebt die je kunt vertrouwen- is het goed om het samen met die persoon te doen, zodat je wat begeleid wordt. Op die manier kun je leren samenwerken met de 'subpersoon' van het kind in je, kun je het integreren en zal het je minder domineren. Als je er lief voor bent, het accepteert dan kan het transformeren tot een hulpbron. Acceptatie is de sleutel tot bevrijding...Heel wijs he :-) Maar het vraagt veeeel geduld, oefening, mededogen en vertrouwen. Je trauma 'lost niet op', gaat niet weg. Het maakt deel uit van wie je bent als persoon in dit leven- maar door het te integreren en te transformeren kan het je helpen groeien als mens.

Ikzelf val ook nog in oude overlevingsmechanismen. Bij mij is dat vooral mezelf bevriezen en daarna uitbreken in razernij/hysterie. Het gebeurt altijd wanneer ik het kleine meisje te lang geen aandacht heb gegeven, haar aan haar lot heb overgelaten, niet naar haar geluisterd heb. Maar ik zink er minder in weg, ben sneller terug in het moment, in m'n lichaam en m'n gewaarzijn.

Ben benieuwd of je er wat aan hebt. Maar laat je door niemand van de wijs brengen. Je bent een rijk mens dat je je niet afsluit voor (de diepgang) van het leven 'echt' wil zijn.

Liefs,
Inneke

En dan nog te bedenken dat we zo lang we de pijn onbegrip en boosheid niet transformeren, we zelf de deur naar liefde dichthouden. Het ooit zelf in gang gezette pantser rond vrijheid van het hart, zullen we zelf moeten losmaken(laten). Dit om weer echt met onszelf - en daarmee hen die wij lief willen hebben - contact te kunnen maken.

Hoe onvoorstelbaar misschien ook; het innerlijk kind zit gewoon binnen in ons te wachten tot we het zelf weer een hand geven...........

Thomas

Karin,

ik las het en dacht hetzelfde als jij!
Bedankt!

En Dilani... zet hem op!

Liefs,
Dragon

En dit is nu precies hoe the "law of attraction" werkt. Zolang jij gefocussed bent op alle negatieve dingen, trek je deze negatieve dingen aan. Ze komen steeds weer op je pad, om dat je er enkel nog maar aan kunt denken. Wil je hier iets aan veranderen, dan zal je dus je focus moeten wijzigen. Visualiseer eens hoe je het echt zou willen, en wat voor jou jouw idealen zijn. Focus je daarop. Je zult snel zien, dat het dan precies zo zal gaan als jij wenst.

Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties !

@ karin

Eerlijk gezegd heb ik me nooit zo in kristallen verdiept en hun werking, maar in je beschrijving zijn zeker overeenkomsten te vinden.

@ inneke

Ieder heeft in mijn ogen iets waardevols toe te voegen,al is het niet voor mij dan wellicht voor een ander of de persoon zelf. Onderschat jezelf niet.
Ik ken de oefeningen idd en ze hebben me zeker geholpen. Ook het verwelkomen van de gevoelens en gedachten van je eigen innerlijk kind en er al dan niet schriftelijk gesprekken mee aan gaan heeft mij erg geholpen.

Heel herkenbaar het niet genoeg aandacht geven aan mijn gevoel cq. gevoelens van innerlijk kind, kunnen mij idd ook in mijn oude overlevingsmechanismen laten vervallen.

@ dragon

Een aantal boeken ken ik , maar er zitten nieuwe titels tussen bedankt !

@ thomas

Ik denk dat je het daar mooi beschrijft en dat het idd ook zo werkt.
Alleen het blijft wel een gevoeligheid, die bij tijd en wijle weer flink op kan spelen.
En ja op die momenten kan ik mezelf aardig op de kop zitten, en is het lastig te zien dat het een proces is , een momentopname van gevoel en dat er soms een stap terug nodig is om weer twee stappen vooruit te gaan.

Ga het pad maar aan lieve vrouw; de reis naar binnen is de mooiste die je gaan kunt.............
Oordeel niet over wat je onderweg tegenkomt en laat het licht toe waarop het schijnen mag. Wees liefdevol voor jezelf, het zal de verlichting zelf zijn...............

respect
Thomas

Daar raakte je me in eerste instantie direct in mijn gevoeligheid.
Dus maar even adem gehaald voor ik ging reageren ;).

Al heb ik inmiddels al meerdere reacties op papier gezet, ik kan de woorden even niet goed vinden, omdat het deels is waar het hier om draait en waar ik het topic om starte.
Het voelt nogal kwetsbaar.

Het is de dubbelheid in mezelf en waarschijnlijk het oordeel in mezelf wat me parten speelt.

Ik zie mezelf nl. als positief en vol levenslust, met kracht en wilskracht. Dat heeft me gebracht tot waar ik nu ben.

Maar soms bekruipt me een onveilig gevoel of kan een opmerking van iemand me raken. Het lijkt dan een soort glijdend iets te worden waarbij het me steeds minder lukt om positief te denken.
Uiteindelijk draait het er vaak om dat het me raakt in mijn waarde en bestaansrecht.

Ik vind dat moeilijk en lastig, die perioden voelen heftig.
Ik kan het accepteren en zeggen dat dit door mijn verleden komt, maar dat is niet wat ik wil.

En dat vind ik het moeilijke met jouw opmerking Nims, enerzijds raakt het me in dat ik negatief zou zijn. En dat ik het dus op mezelf af zou roepen.
Dat doet pijn en voelt machteloos aan.
Terwijl ik weet dat zo niet bedoelt is , maar het raakt me dus precies in dat pijnlijke stuk.

En ik begrijp dat niet van mezelf.

Het is pittig gevecht geweest om los te komen van mijn verleden en op die momenten lijkt het me weer in te halen.
In alles zie ik mijn eigen positiviteit en kracht. Om de dingen aan te gaan , om het naar het licht te brengen en vooral om mezelf een leven te geven. Mijn focus ligt mi juist wel op de positieve dingen en toch....
Waarom kan ik dat allemaal niet meer zien , op het moment dat ik mijn kwetsbaarheid laat zien en iemand geeft aan dat ik daar zelf iets in doe of dat het negatief gedrag is ?
Waarom tast het mijn waarde en bestaansrecht aan ?

Ik hoop dat er nog iets van te begrijpen is, het werd wat warrig in mijn hoofd. Wat emotie niet allemaal met je kan doen

En eerlijk twijfelde ik of ik het wel neer zou zetten, maar dat zou enkel weglopen voor mezelf zijn.

Dilani

Hej Dilani

Het laatste stuk wat je hebt geschreven komt mij bekend voor.
Ik voel mezelf heel sterk en positief maar ik kan het niet heel de tijd zijn er zijn periodes en dan voel ik me erg alleen verdrietig enzo door dingen die zijn gezegd tegen mij of dingen die zijn gebeurd in die periodes terwijl ik in andere periodes als ik me sterk voel hier niet eens bij stil sta. In zulke periodes als het tegen zit komt het een na het ander. Ik voel me steeds verdrietiger worden en op gegeven moment kan ik niet meer nadenken eigenlijk omdat ik mezelf helemaal gek heb gemaakt.
Ik vind dit van mezelf helemaal niet leuk en wil niet zo zijn heb er een hekel aan.

''
Maar soms bekruipt me een onveilig gevoel of kan een opmerking van iemand me raken. Het lijkt dan een soort glijdend iets te worden waarbij het me steeds minder lukt om positief te denken.
Uiteindelijk draait het er vaak om dat het me raakt in mijn waarde en bestaansrecht.

Ik vind dat moeilijk en lastig, die perioden voelen heftig.
Ik kan het accepteren en zeggen dat dit door mijn verleden komt, maar dat is niet wat ik wil.
''

Ik kan ook wel denken dat het door mijn verleden komt het is misschien ook wel zo dat je het nog allemaal niet op je plaats heb gezet en het nog steeds een plaats zoekt.

Ik vind het gewoon erg lastig wat ik moet doen in zulke periodes want dan voel ik me echt heel erg verdrietig en onveilig.
Sommige mensen vinden je dan inderdaad negaief terwijl je eigenlijk de meeste van de tijd dit niet bent maar je hebt zo je periodes...
Hoe je deze onder controle kan houden weet ik niet dat zoek ik nog steeds uit ben er mee bezig.
iets wat ik altijd deed als ik me zo voelde was met mensen praten waar ik van hou maar ik heb gemerkt dat dit voor mij niet echt een oplossing is als ik dan heb gepraat over alles voel ik me weer schuldig tegenover hun en zo kan ik steeds maar weer doorblijven gaan.
Ik denk dat je jezelf op dat moment als je je zo voelt je zelf rust moet geven om alles te kunne plaatsen.

Wat doe jij in zulke periodes sitauties?

Groetjes aNNe

Hoi Anne,

Je beschrijft het treffend. Je kan niet altijd positief zijn en juist de perioden dat je het niet bent komen hard aan.
Waarom geen idee ?
Dat is dat glijdende wat ik bedoelde. Dingen raken je dan steeds meer en idd anders zou je er niet bij stil staan.

En dat iemand juist dan zegt dat je negatief bent komt nog harder aan , omdat je juist meestal positief bent en zelf worstelt waarom dit gebeurt. En in die perioden doet het al pijn genoeg.

Wat ik doe ?
Ik probeer nu te achterhalen wat me zo raakt, waarom ik er zo op kan reageren. Niet meer zo boos op mezelf te zijn als het zover is , maar zien dat het perioden zijn. En ook zien dat er al heel veel verbetering is en dat gaat steeds wat beter.

Mijn ervaring is dat ik me er prettiger bij voel me er wel over te uiten , anders versterkt het het gevoel alleen maar.
Ik heb daar een periode in gehad dat ik ook worstelde met dat schuldgevoel, maar door dat uit te spreken en met hulp van de mensen om me heen ben ik nu zover dat ik me meestal vrij van schuld kan uiten.
Mij heeft oa geholpen door te denken , zolang ze zelf niet aangeven dat het hen teveel is, wie ben ik dan om dat voor hen te denken ? En dat ik mezelf de ruimte gun.
En speelt het me wel nog parten dan helpt het uitspreken.

Je zou kunnen bedenken wat je voor jezelf het liefste zou willen in zulke perioden, wat wil je echt. Ik heb daar gesprekken voor gevoerd met mijn innerlijk kind. Want meestal is zij het die roept in die perioden .
Probeer te voelen wat je echt nodig hebt in zo;n periode en dat te realiseren voor jezelf, bij anderen maar wees ook lief voor jezelf en probeer dat zonder gevoelens van schuld ed.
Jij mag je ruimte, jij mag er zijn , met alles wat je in je hebt.

Liefs
Dilani

He Dilani,

Ik denk je geraakt voelen te begrijpen en ik denk dat dat ook een functie heeft. Het leven is gewoon niet zo simpel en eenduidig dat je met positief denken alles kunt veranderen/bereiken...De kracht van gedachten is heel sterk, maar het te simplistisch hanteren van de LOA is kortzichtig en laat mensen niet in hun waarde. De werkelijkheid is gewoon complex, een mens ook. Gelukkig maar.

We kunnen onze denkbeelden veranderen en dat is heel nuttig, maar daarmee werk je niet in de diepte.

Hoi Ineke,

Dat is idd wel één van de gedachte die door me heen geschoten is.

Alleen ik was zo gekleurd door emotie dat ik het niet onder woorden kon brengen , dat het te simpel gesteld voelde.
En ja ik heb in zulke situaties , althans het benoemen van negatief gedrag, me niet in mijn waarde gelaten gevoeld.

Zoals ik immers net al aangaf, het is al een strijd genoeg. Je bent er hard mee bezig en dan simpel weg aangeven dat het negatief gedrag is , geeft dan een onprettig gevoel.

En ook het dubbele....je emotie uiten is goed ..jezelf laten zien , maar dat kan niet altijd positief zijn. Kwetsbare gevoelens zijn juist vaak negatief. Dat zou betekenen , al realiseer ik me dat ik hier erg kort door de bocht ga, dat je dan al negativiteit op je afroept. Volgens mij is dat niet de intentie van de wet van LOA. ( Ik ben dan soms wel eens zo zwart wit dat ik grommend zeg van eh ja waar doe ik nou goed aan ;-) ).


Maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat Nims haar intentie goed is, gezien haar eerder postings.

Ja dat geraakt voelen heeft een functie, ik geloof erin dat pijn aangeeft dat er iets te leren valt. En ik heb wel steeds meer zicht er op wat me raakt, maar hoe dat te veranderen nog steeds niet. Of zag jij een andere functie ?

Dilani

Ps
En Inneke , jij twijfelde soms toch aan de waarde van je bijdragen ?
Bij deze heb je mij met twee dingen geholpen iets op zijn plek te zetten.
Mijn gevoel daarnet tav simplistisch en in waarde laten.

En dat er verschil kan zijn in in de diepte werken en met oude patronen worstelen en het simpel omzetten van nega gedachten en posi gedachten en hoe dat soms de communicatie tussen mensen kan beinvloeden. TXS