Hoi allemaal,
Mensen blijven nu eenmaal wonderbaarlijke wezens, dat veel mensen een feilloos gevoel blijken te hebben om andere mensen te doorgronden is op zich een mooie gave en de verrassingen die er ondanks deze gave zijn, is de mooie manier om scherp te blijven en niet alles als vaststaand en vanzelfsprekend aan te nemen.
Vele van jullie zullen de uitdrukking, "ruwe bolster, blanke pit" wel kennen.
Toch zijn er ook ruwe bolsters met een niet zo blanke pit.
De appel valt niet ver van de boom, zo zijn er ook appeltjes die mijlen ver van de boom rollen.
Ieder vogeltje zingt zoals die gebekt is en toch zingen veel vogeltjes een totaal ander en apart lied, al komen ze dan uit het zelfde gebekte nest.
Ja zeggen velen dat zijn de regels die de uitzondering bevestigen.
De invloeden van je nest, kunnen je inderdaad behoorlijk vormen en veel mensen gedragen zich er ook de rest van hun leven naar.
Ik ben er van overtuigd dat je echt een vrije keuze hebt, alleen is het niet altijd gemakkelijk om tegen de stroom in te zwemmen.
En dat uit een soort van gemakzucht veel mensen hun nest ook gebruiken als kapstok.
Tja zo ging dat nu eenmaal bij ons en ja mijn familie ziet dat niet graag.
Dat heeft ook te maken met een gevoel van niet buiten de groep te willen vallen.
Het chaotische verloop van dit stukje laat maar weereens zien dat op alle vragen antwoorden zijn en evenzovele antwoorden.
Ik vind het altijd heel boeiend om te horen waarom mensen dingen doen en gedaan hebben.
Ben heel leergierig en ik hoop dat tot mijn eindje te blijven
.
Het zijn de rare kostgangers die het leven zo boeiend en kleurrijk maken.
Het inschatten/weten van iemands karakter is een mooie gave, het kan je inderdaad voor veel teleurstellingen behoeden.
Maar het zijn wel de teleurstellingen waarvan wij leren.
Ik zou niet graag mijn laatste misser hebben gemaakt, want zijn niet immers zij die zonder fouten zijn, dood?
En over de dood zijn weer heel andere vragen en gavens bekend.
Gaan we niet dood, maar gaan we door in een andere hoedanigheid, verruillen we het 1 voor het ander?
Gaat het licht uit, of gaat het licht aan?
Of is er misschien geeneens een aan/uit knopje?
Ik hoop dat voor iedereen het licht altijd mag schijnen, of dat nu hier is, in andere oorden, of in je hart.
De gave om andere mensen goed in te kunnen schatten wordt door vele mensen in alle lagen van de bevolking gebruikt, ten goede en ten kwade, want is het nietzo dat aan alle dingen 2 kanten zitten?
Blijf scherp, laat je verrassen en verbrand nooit de brug van vergeving achter je, want nmisschien moet je er zelf nog eens overheen.
Hopelijk heb ik als weegschaaltje de balans kunnen vinden in dit stukje, ben me er van bewust dat ik alles van 2 kanten bekijk en dat het ene antwoordt, weer een nieuwe vraag opwerpt.
Liefs, groetjes en fijne dag verders gewenst door, Selma.