hallo allemaal,
op internet was ik aan het zoeken naar informatie en ik kwam hier terrecht en zag dat iedereen hier vragen kon stellen of zijn verhaal kon vertellen.
ik zal jullie mijn verhaal vertellen.
mijn naam is jojanneke en ben 22 jaar vanaf mijn geboorte gebeurde er allemaal rare dingen, dat heeft mijn moeder mij verteld daar weet ik zelf niks meer van.
er hingen ballonnen buiten aan bomen die 's avonds nog gewoon binnen hingen en allemaal van die rare dingen.
toen ik naar de kleuterschool moest tekende ik de oma van mijn moeder in haar kist, terwijl ik die nooit gekend had. verder tekende ik ook kruizen met dode mensen. ook ging ik niet naar school als mijn juffrouw er niet was en dan hadden we een invaller en ook wist ik precies wanneer zij er niet was. mijn moeder had met school afgesproken dat ik dan niet naar school hoefde en had een lijstje op het prikbord ze bracht me dan toch weg en zag dan bij school aangekomen dat ze ziek was of vrij had die dag en mocht ik weer terug naar huis.
toen ik wat ouder werd ging ik geesten zien (ongeveer toen ik 6 jaar was) ik zag dan de oom van mijn moeder die gestorven is toen ik 4 of 5 was.
hij kwam met mij praten en soms was hij er wel en soms was hij er niet, ik kon het niet vantevoren weten, maar op mijn verjaardag was hij er altijd. mijn moeder zei dan: kom jojanneke je gaat naar bed iedereen is al geweest. ik zei dan: nee hoor er komt nog iemand, en ging dan naar bed.
mijn moeder vroeg eens aan mij: vraag eens of hij bij mij komt! als ik dat gevraagt had zei ik 's morgens bij het ontbijt : en mam heb je hem gezien. ze zei dan nee, maar ze had wel over hem gedroomt. hetzelfde was het bij mijn oma waar hij altijd bij had gewoont maar daar wilde hij niet heen daar was het te 'donker'.
ik begon ook met vertellen wie er dood ging maar dat geloofde mijn moeder niet de eerste keer.
er lag iemand in het ziekenhuis en daar gingen ze heen. ik zei tegen mijn moeder: mam daar hoef je niet heen te gaan die gaat toch dood. maar ze ging toch toen ze daar aankwam en liep de kamer in blies hij voor de laatste keer zijn adem uit, en het was gebeurt.
ook had ik gezegt en de volgende is:een andere oom van mijn moeder, die de eerst volgende in de familie was die dood zou gaan. twee jaar later overleed hij.
op een gegeven moment wilde ik het niet meer en heb gevraagt aan die oom dat dit de laatste keer was dat ik hem zou zien. hij is nooit meer terug gekomen.
nu ben ik inmiddels 22 jaar en heb ik sinds 1 jaar dromen over gebeurtenissen mensen die dood gaan of een ongeluk krijgen.
ik heb altijd gelijk maar in mijn dromen is het erger dan dat het gebeurt.
een voorbeeld is mijn broer zou een ongeluk krijgen met zijn auto tegen een andere auto. en een week erna zat er een auto tegen hem aan gelukkig niks ernstigs.
ook had ik gedroomt dat mijn vriend een ongeluk zou krijgen met zijn auto tegen een vrachtwagen.
een paar weken later. zaten wij mijn vriend en ik tegen een vrachtwagen aan hij had ons niet gezien. maar we zaten er wel bijna onder en dan had ik dit niet kunnen typen nu was gelukkig alleen de auto total los.
hij bedankte me ervoor dat ik het had verteld tegen hem anders was het misschien anders afgelopen.
ook droomde ik dat er iemand die wij kenden in het ziekenhuis zou overlijden. de dag erna was het al zover.
ik zie nu geen geesten meer maar ik denk omdat ik dat zelf niet wil en ik er bang voor ben.
met de dromen weet ik ook niet wat ik ermee moet, moet ik het vertellen tegen hun of moet ik maar niks zeggen.
sommige mensen vinden dat ik gek ben als ik zoiets zeg. maar hier heb ik het gevoel dat jullie mij begrijpen. jullie weten hoe het is om 'anders' te zijn.
ook een raar verhaal
mijn hond was allergies en krabte en beet zichzelf helemaal kapot. iedere keer naar de dierenarts en ze konden er niks aan doen, ze hadden er niks voor ik moest hem maar gewoon geen vlees meer geven en heb ik hem op de vegetarische brokken gezet wat ook niks geholpen heeft. ik hou heel veel van mijn hond en ik voelde me rot omdat hij zichzelf ook rot voelde dag in dag uit. ik moest hem zelf helpen. ik heb zijn oren die het ergst waren vast gepakt en er heel erg aan gedacht dat het weg moest, 'weg pijn weg pijn weg allergie'. ik heb dat een week achter elkaar elke dag een paar minuten gedaan. steeds als ik zijn oren vastpakten en begon te denken werd het verschrikkelijk heet tussen mijn handen en mijn oren.
hij heeft er nu al bijna een jaar geen last van steeds als ik zie dat hij weer ongewoon krabt doe ik het weer. en dat gaat perfect
dit is mijn verhaal en ik ben blij dat ik het kwijt ben omdat, ik het er eigenlijk met niemand goed over kan hebben. mijn vriend gelooft me wel maar ik heb toch het gevoel dat hij me dan raar vind!
ik wil er eigenlijk meer mee gaan doen maar ik ben er nu nog te onzeker voor. ik denk dan ineens ik kan het niet ik durf niet.
graag zou ik reacties ontvangen van jullie hoe jullie er over denken
alvast bedankt,
jojanneke