[ged] Mijn heilige muurtje

Liefde en aandacht zal de situatie totaal ver-anderen fijn medemens............

Wist je dat onverschilligheid ook boosheid en dus getransformeerd verdriet is?

Thomaske

Inderdaad. Onverschilligheid wordt volgens mij ook gedreven door de angst er iets aan te moeten doen, maar vooral er niets mee te willen doen. En dan vooral angst om zelf te moeten veranderen. De onverschilligheid is eigenlijk een mooie blindoek om jezelf achter te verstoppen.

mooi nims, je hebt je eigen antwoorden.
magda10

Wie zegt dat het mijn vragen waren .

Sorry, misschien teveel gedacht.
magda10

Als ijs heet wordt en smelt kan het breken.....

Tenzij het ijs bevroren is op een plek waar geen ijs hoort te zitten. Dan kan het maar beter smelten lijkt me.

Het komt mij onwaarschijnlijk over dat dit niet een beetje autobiografisch is...

Accepteer je lot en baal er af en toe een beetje van...
Da's mijn insteek.

:-) Foei Puc ;-)

Autobiografisch of niet, het is geschreven door iemand, dus zijn het zijn gedachten, zijn woorden, zijn aanvoelen. Vaak denken we exact te weten hoe iemand is, hoe iemand denkt en wat iemand voelt. Soms is daar wel iets van waar, maar we vermengen het met onze eigen 'onbewuste' gevoelens. We denken iets 'op te vangen' van een ander, maar vangen onze eigen emoties op. We gaan interpreteren, analyseren, kortom 'denken'. En dat denken wordt dan de waarheid voor ons. Projectie noemen ze dat ;-) Niemand ontkomt eraan dit af en toe, of vaak, te doen.

Een gedicht is iets persoonlijks, het schrijven op zich is waardevol voor de schrijver zelf . Wij kunnen het enkel lezen en voelen of het voor ons ook van waarde kan zijn.

wie bepaalt waar ijs hoort te zitten en waar niet...Enkel de vijver zelf dunkt me.

Ijs hoort in een mooi schaaltje met slagroom erop

Nou, ik heb het graag extra romig, maar zonder slagroom.

Sorry hoor, ben aan het ijlen van de grieperigheid. heb wel eindelijk de smilys ontdekt!

Hoi Inneke,
Respect voor de dichter en zijn gedicht. Het zeker veel waarde, maar ik herken mijzelf er totaal niet in hoor.
Ik was gewoon aan het vissen om achter de bron van deze inspiratie te komen.

De schijnbare projectie was eigenlijk meer mijn algemene levens visie. Ik neem het leven zoals het mij gegeven wordt. En daar mag je af en toe van balen.
Maar ik probeer dat tot een minimum te bepalen. Daar ben ik te luchthartig voor. Veel van wat ik hier schrijf mag je in gedachten met smiley's voorzien.

Grtz, Puc

hoi nims,

Mooi gedicht hoor! Is het van jezelf?
Ik herken mijzelf er heel erg in van jaren geleden... in de periode dat ik nog heel depressief was.
Ik hoop niet dat jij je nu depressief voelt? (vandaar mijn vraag is het van jezelf?)
Het afstoten, niemand binnen willen laten, het onverschillige... alles is precies zoals ik het in die periode heb ervaren.

Jeannette

Hoi Jeannette,

Bedankt voor je reactie. Ik heb het gedicht inderdaad zelf geschreven. Maar om je te beantwoorden, ik voel me niet depressief, in het geheel niet. Ik heb dit gedicht geschreven geinspireerd door een gesprek dat ik had met iemand dat ging over het niet onder ogen willen zien van zichzelf en daarom er alles aan deed (en doet) om dit ook maar niet te hoeven. Hij moet voor zichzelf bepalen of hij dat ook openbaar wil maken, hier op dit forum, daar ga ik niet over. Dus vandaar dat ik ook niet zoveel heb gezegd over de oorpsrong hiervan.

Toch zullen er meerdere mensen zich aangesproken voelen, en lijkt me ook heel logisch. Iedereen heeft wel eens een periode in het leven meegemaakt waarin diegene dacht dat onverschilligheid de oplossing was.

Goed dat je aangeeft dat onverschilligheid tot depressifiteit kan leiden. Lijkt me een goede waarschuwing voor diegene die zich door dit gedicht aangesproken voelden.

Het gedicht was enkel een signaal. Wie het ontvangt, en wat het doet kan ik enkel bang voor zijn.

he Puc, ik zei niet dat jij in je berichtje projecteerde

onverschilligheid leidt volgens mij niet rechtstreeks tot depressiviteit, maar is misschien wel een gemaskeerde vorm van een latente depressie...Inderdaad, in een tekst van iemand anders kun je vaak, als het goed is, stukjes herkennen van jezelf.Omdat we uit zoveel verschillende facetten bestaan...

Ik heb met jou een gesprek gehad NiMS en kan me misschien wel vinden in een paar zaken maar dat is omdat je ze ook letterlijk zo zei in dat gesprek.

Maar om nu te zeggen dat ik depressief ben is het nogal vergezocht vind ik.

Dat vind ik nu inderdaad ook wel... Laten we even geen voorbarige conclusie's trekken.

Bezorgdheid enz is best, maar ik denk dat het vooral belangrijk is dat mensen eens leren zich niet met iedereen te bemoeien, het is niet omdat iemand niet tegen iedereen praat, dat ie tegen niemand praat. Vind het bijzonder jammer dat uitgerekent op dit forum iemand door 1 persoon, kennelijk 1 gesprek veroordeeld wordt tot zichzelf niet onder ogen willen zien en zelfs depressiviteit. Mensen waar zijn jullie mee bezig? :";"1191068958