Hallo allemaal,
Nou hier weer een nieuw verhaaltje wat ik meegemaakt heb.
In 1 maand tijd zijn er 2 overlijdens geweest in mijn Familie.
Mijn oma was de eerste daarvan en mijn nichtje is (heel erg verdrietig) dood geboren. Op de dag dat we een familie lid er bij zouden krijgen kwam de dokter in het ziekehuis er achter dat het hartje niet meer klopte.
Mijn oma had een hartaanval gehad, kreeg een pacemaker ,maar ze wou gewoon niet meer ,ze was haar lichaam gewoon zat omdat ze het ene naar het andere had (het leek wel een maandag lichaam)
In de weken voor haar overlijden was ze soms wat in de war, omdat ze niet meer at en met moeite kreeg je er wat vocht in.
Zo begon ze over dat mijn tante aan het verhuizen was en zij (mijn oma) dat niet mocht weten.
Dat de mevrouw waar ze naast lag in het ziekenhuis toen ze de pacemaker kreeg overleden was. Terwijl ze helemaal geen contact had met die mevrouw.(voor de duidelijkheid mijn oma was alweer thuis in het verzorgings tehuis toen ze dit zei.)
Ook heeft ze nog iets anders gezegd, en hier krijg ik dus kippevel.
Mijn schoonzus was dus zwanger en mijn nicht aller 2 van een tweede.
Op een gegeven moment, toen mijn oma dus al op het sterfbed lag, begon ze te tellen hoeveel kleinkinderen en achterklein kinderen ze had.
Op eens vraagt ze aan mijn moeder of ze nog maar 1 achter klein kind krijgt? want die van mijn schoon zus (noem geen namen) heeft toch een miskraam gehad?
Mijn moeder dacht dat ze weer eens in de war was en legde haar uit dat ze 2 achterklein kinderen verwacht en dat die van mijn schoonzus nog lekker gezond in de buik zat.
Moet ik het nog verder uit leggen of is het zo wel duidelijk...????
3 weken naar het overlijden van mijn oma, zouden we een klein mensje in de familie verwelkomen, dat hebben we natuurlijk ook gedaan alleen dan zonder kado`s en leuke kraam visite`s.
Ja, kraamvisite`s in de aula.
Ze is een hele mooie meid en ben blij dat ik haar gezien mocht hebben ondanks dat ik haar niet heb mogen leren kennen.
Mijn moeder was een tijdje kwaad op mijn oma , omdat ze terug dacht wat mijn oma had gezegd over de miskraam. Maar later dacht ze: Het is mijn moeder en die had ons dit nooit aan willen doen.
Maar mijn vraag is wist ze dit nou gewoon, of was dit gewoon een hersenspinsel?
Groetjes
van Tante Ria