De Pijn.
Ik ben de pijn.
Ik ben de gewonde liefde.
Ik kom als het donker is en als het nog licht is maak ik het donker.
Ik ben de pijn.
De pijn die niet wordt aanvaard.
Ik ben al afgewezen voor ik mij aandien.
Ik ben een miskend signaal, een ontkende realiteit.
Ik verberg me in allerlei uitingen.
Soms onder woede,
soms onder spot,
soms onder haat,
soms onder onverschilligheid,
soms onder verveling.
Allemaal pantsers om het hart waar ik verblijf.
Ik ben de wond - energie van het hart waar de liefde zetelt.
Het hart is de zetel van de liefde.
Het hart wat die liefde eens vol vertrouwen heeft gegeven aan een gewonde blindgeslagen mensenwereld, die alleen maar kon afwijzen in schrik en pijn; en het daarmee zo verwondde dat het zich ook blind moest maken en ongevoelig, waardoor het van die wereld werd; koud, hard en afgesloten, bang voor de warmte van de liefde die immers als enige het hart bereiken kan en het ontroert en tot beweging brengt.
Maar wanneer dat bewegen haar bezeert, omdat het oude wonden bloeden doet,
is het dan vreemd dat zij zich hard maakt?
Ik ben de pijn, ik ben de teruggekaatste harte - energie.
Om mij te ontwijken, om mij niet te voelen, verdoven de mensen zich
met haat,
met spot,
met kou.
Kortom; met alles wat mij dragelijk schijnt te maken.
Ik ben de pijn.
Om mij ben je in slaap,
om mij wil je niet wakker worden,
om mij verhard je steeds je hart
waardoor je het contact verliest
met je innerlijke liefde,
met de energie van je hart.
De stralende energie die altijd genezend is.
In contact zijn met de energie is:
zijn in vertrouwen,
zijn in overgave,
zijn als een kind,
open en vrijmoedig.
Ik ben de pijn.
Je wilt me niet.
Je lijdt me niet.
Ach..., wilde je mij in liefde verdragen, mij voelen en lijden met open hart, geestelijk en lichamelijk. Ik zou genezend voor je zijn!
In liefde verdragen betekent:
mij willen voelen,
mij willen lijden,
mij aanvaarden zoals ik ben.
Het betekent: je angst voor mij op willen geven en me toelaten waar en hoe ik ook ben.
Het betekent: toe willen geven dat je me verborgen houdt onder je woede of kilte.
Ik ben de pijn.
Mij willen verdragen wil zeggen, dat je mij in mijn schrilheid,
mijn schrijnende waarheid wilt erkennen en lijden.
Ik ben niet zoet.
Ik ben verschrikkelijk.
Ik ben de pijn, niets meer en niets minder.
Wie mij in zichzelf vindt,
voelt,
ervaart!
en geneest!
Ik ben de pijn.
Wanneer je me toelaat dan kom ik en ga ik als het water van de zee in de golven.
Wanneer je me nog niet kent zul je bang voor me zijn.
Bang dat ik je overspoel, dat je zult verdrinken in een zee van verdriet.
Je eigen zee van ongeweende tranen.
Verzamel moed!
Leer me kennen en leer in mij je ”bewuste - zijn' behouden!
Maak contact met je kou waarin je mij gevangen houdt en steeds weer gevangen neemt.
Laat je ontroeren,
laat je beroeren,
kom in beweging,
smelt het ijs,
smelt de gestolde zee van je tranen,
en huil me uit,
traan voor traan,
snik voor snik,
totdat je leeg van me bent,
zoals een lentelucht leeg van
wolken kan zijn na de regen.
En deel mij, oh, deel mij.
Ik ben het waard geopenbaard te worden.
Ik ben het grootste geschenk dat je iemand kunt geven.
ik ben de energie van je hart, de energie die andere harten kan beroeren en tot leven brengen.
Laat me zijn, laat me zien, aan wie van je houdt en wees niet bang voor je gevoelens:
“klein en kwetsbaar”.
Laat mij,
deel mij,
huil mij uit bij iemand die je je vertrouwen durft te geven.
Iemand die je tranen kan verdragen en bij je blijven kan terwijl je lijdt.
Maar!,
Koester mij niet. Dan word ik een dwaalspoor.
Roep mij niet op. Ik zou verstikkend zijn.
Geef je aan me over wanneer ik me aandien,
en ontdek me in de wijze waarop je me afweert in je woede,
je kilte,
je spot,
je haat,
je onverschilligheid,
je verveling!.. .
En dat is: worstelen met je trots.
En dat is: vechten met een draak, telkens weer!
Ik ben de pijn.
Ik ben jouw pijn. Je waar, en hoe dan ook gedaan.
Ik ben je gewonde liefde die op genezing wacht.
Ik ben de enge poort waardoor je gaat en tot leven komt.
En dat betekent: Tot je liefde!
Auteur onbekend.